بررسي ارتباط بين سلامت معنوي و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مراجعه كننده به كلينيك ديابت شهرستان زابل

The Relationship Between Spiritual Health and Quality of Life in Patients with Type II Diabetes Referring to Diabetes Clinic of Zabol

مقدمه و هدف: ديابت، يكي از شايعترين بيماري هاي مزمن متابوليك است. اين بيماري با ايجاد بحران در زندگي منجر به افزايش استفاده از حمايت معنوي به عنوان يك مكانيسم مقابله اي مي شود. سلامت معنوي يكي از مفاهيم اساسي پيرامون چگونگي رويارويي با مشكلات و تنش ناشي از اين بيماري محسوب مي گردد. بر اساس مطالعات ابتلا به ديابت نوع دو اثر منفي بر كيفيت زندگي دارد. بر همين اساس مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه سلامت معنوي و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام پذيرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي بود كه بر روي 100 بيمار مراجعه كننده به كلينيك ديابت زابل كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند انجام شد. براي جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه سلامت معنوي ((SWB و كيفيت زندگي (WHOQOL-BREF) استفاده گرديد. پس از تكميل پرسشنامه ها، داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و روش هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته ها: بر اساس يافته هاي به دست آمده، ميانگين نمره كل سلامت معنوي نمونه هاي پژوهش 10/26 ±91/69 بود كه نشان دهنده وضعيت مطلوب سلامت معنوي اين افراد به شمار مي رفت. ميانگين نمره كيفيت زندگي (43/65 ± 232/21) نيز نشان داد كه نمونه هاي مورد پژوهش از نظر كيفيت زندگي در وضعيت نسبتاً مطلوبي قرار دارند. همچنين مشخص شد كه بين كيفيت زندگي و تمام خرده مقياس هاي آن با سلامت معنوي و خرده مقياس هاي آن ارتباط مثبت معني داري وجود دارد(P< 0/05). بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر مي توان گفت، تدوين برنامه و رويكردهايي در جهت ارتقاء سلامت معنوي اين بيماران در راستاي ارتقاء و بهبود كيفيت زندگي آن ها مفيد واقع مي شود.

Introduction: Diabetes is one of the most common chronic metabolic diseases. The crisis provoked by this disease leads to seeking moral support as a coping mechanism. Spiritual well-being is one of the basic concepts associated with handling the problems and tension caused by the disease. Based on former studies, type II diabetes has a negative impact on quality of life. Accordingly, the present study aimed to investigate the relationship between spiritual health and quality of life in patients with type 2 diabetes. Materials and Methods: This descriptive-analytical study was performed on 100 patients referring to diabetes clinic of Zabol, Iran, who met the inclusion criteria. Spiritual well-being (SWB) and quality of life (WHOQOL-BREF) questionnaires were employed for data collection. After completing the questionnaires, the collected data was analyzed using descriptive and inferential statistics in SPSS, version 20. Results: According to the obtained results, the mean score of spiritual well-being was 91.69±10.26, indicating the favorable condition of the patients in this regard. Mean score of quality of life (232.21±43.65) also demonstrated that the participants were in a relatively good state. Furthermore, we found a positive association between quality of life and its subscales and spiritual health and its subscales (P<0.05). Conclusions: To improve quality of life, developing plans and approaches to promote spiritual well-being of diabetic patients can be beneficial