پديد آورندگان :
خوشابي، فهيمه دانشگاه علوم پزشكي زابل - دانشكده بهداشت - گروه تغذيه , لطيف، راحيل دانشگاه علوم پزشكي زابل - دانشكده بهداشت - گروه تغذيه - كميته تحقيقات دانشجويي , شادان، محمد رضا دلنشگاه علوم پزشكي زاهدان - گروه تغذيه - مركز تحقيقات ايمنولوژي باليني , باقري، سميه دانشگاه علوم پزشكي زتلا - دانشكده بهداشت - گروه آمار حياتي اپيدميولوژي
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: ديابت نوع 2 يك مشكل بهداشتي و يك بيماري جدي ميباشد. اين نوع ديابت و مشكلات ناشي از آن جايگاه قابل توجهي نه فقط براي بيمار و خانوادهي وي بلكه در سيستم مراقبت هاي بهداشتي نيز دارد كه سبب مرگهاي زودرس مي شود. همچنين سبب يكسري از بيماريها از قبيل بيماريهاي قلبي، سكته، بيماري كليوي، كوري آسيبهاي عصبي و قطع ساق و كف پا و سرانجام مرگ ميگردد. تغيير رفتار و تطابق آن با سبك زندگي سالم كمك به پيشگيري و يا كاهش مشكلات ناشي از ديابت نوع 2 ميكند. از انجايي كه اگاهي و نگرش و عملكرد بسياري از اين بيماران در ارتباط با سبك زندگي سالم ناكافي است لذا برآن شديم تا مطالعه اي با هدف تعيين سبك زندگي بيماران ديابتيك نوع 2 شهر زابل انجام دهيم.
مواد روشها: در يك مطالعهي توصيفي- تحليلي مقطعي تعداد 320 نفر از بيماران ديابتي نوع 2 مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني و كلينيك ديابت شهر زابل با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب گرديد. اطلاعات مورد نظر با پرسشنامه اي كه شامل دو بخش بود جمع آوري گرديد و دادهها توسط نرم افزار SPSS با آزمون هاي t مستقل، آناليز واريانس يكطرفه و آزمون توكي آناليز شد.
يافتهها: از بين 320 شركت كننده 28/1درصد آقا و 71/9 درصد خانم بودند. ميانگين سن، شاخص توده بدني بهترتيب 10/19± 53/87سال و kg/m2 4/49 ±26/61بود.
بين جنسيت، سابقه بيماري با سبك زندگي ارتباط آماري معناداري وجود نداشت (p > 0/05) اما بين گروههاي سني، شغل، شاخص توده بدني، ميزان تحصيلات و ميزان درآمد با سبك زندگي رابطه معناداري مشاهده شد(p <0/05). در طبقهبندي ميزان سبك زندگي در افراد مورد مطالعه 2/5درصد داراي سبك زندگي خوب، 68/1 درصد داراي سبك زندگي متوسط و 29/4 درصد داراي سبك زندگي ضعيفي بودند.
بحث و نتيجه گيري: براي پيشگيري از ديابت نوع 2 و يا افرادي كه در معرض ابتلا هستند مداخله در سبك زندگي به علت آساني و كم هزينه بودن مناسب ميباشد. لذا انجام تمرينات ورزشي و فعاليت فيزيكي همراه با تغيير در عادات غذايي به عنوان بخشي از درمان و يا پيشگيري از ايجاد ديابت پيشنهاد مي گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: Type II diabetes is a serious disease and a major health concern. This type of diabetes
and its complications pose a considerable burden not only on patients and their families, but also on
health care systems. Type II diabetes is the leading cause of premature death. If improperly managed, it
can lead to a number of health problems, including cardiovascular diseases, cerebrovascular accident,
renal disease, blindness, nerve damage, leg or foot amputation, and death. Behavioral change and
adoption of a healthy lifestyle can help prevent or hinder the complications of type II diabetes. Since the
knowledge and practice of healthy lifestyle are inadequate in most diabetic patients, we sought to design
a study to determine the lifestyle status of type II diabetic patients in Zabol, Iran.
Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted among 320 type 2 diabetic patients
who were selected using the simple random sampling method. The required information was gathered
by using a questionnaire consisting of two parts. To analyze the data, independent t-test, One-way
ANOVA, and Tukey’s post hoc were run in SPSS.
Results: Of the 320 participants, 28.1% were males and 71.9% were females. The mean age and body
mass index (BMI) of the subjects were respectively 53.87±10.19 years and 26.61±4.49 kg/m2. The
associations of gender and disease history with life style were not significant (P>0.05). However, the
relationships of age group, occupation, BMI, educational level, and income status with lifestyle were
significant (P<0.05). Classification of the participants based on their lifestyle was as follow: poor
(29.4%), moderate (68.1%), and good (2.5%).
Conclusion: Lifestyle intervention is a simple and cost-effective approach for the prevention of type 2
diabetes and hindering its progression in pre-diabetes patients. Thus, physical activity and exercise, along
with change in dietary habits should be integrated into diabetes treatment and prevention plans.
