طراحي مدل مشاركت شركتهاي دانش بنيان طي مطالعات برنامه ريزي شهري در راستاي تأمين نيازهاي تكنولوژيك راه آهن شهري ( مورد مطالعه : شركت متروي تهران )

Designing a Participation Model of Knowledge Companies in Urban Planning Studies in order to meet the Urban Railway's technological needs: (Case Study: Tehran Metro Co.)

توسعه مترو در راستاي رفع معضل آلودگي هاي زيست محيطي، به شدت وابسته به تكنولوژي مي باشدكه عموما وارداتي و بسيار هزينه بر است. لذا تدبير اساسي در شرايط تحريم فعلي، توسعه تكنولوژي مرتبط با مترو و بومي سازي آن است كه نيازمند مشاركت اثر بخش شركتهاي دانش بيان داخلي مي باشد. در اين مقاله به طراحي مدل بهينه مشاركت بر اساس روش كيفي به شيوه مصاحبه نيمه ساختار يافته و نظريه داده بنياد براي مدل پرداخته شده است . شركت كنندگان در پژوهش 15 نفر از خبرگان، مديران شهري، دانشگاهيان متخصص و مديران شركتهاي دانش بيان بوده و روش نمونه گيري به صورت هدفمند مي باشد. روش تحليل داده ها كد گذاري نظري برگرفته از روش نظريه پردازي داده بنياد است. يافته هاي تحقيق بعد از مقايسه پاسخ هاي مصاحبه ، مفاهيم مشابه از آنها استخراج شد. با انجام دادن اين مرحله از تحقيق در پاسخ به شرايط علّي (نيروي انساني، ساختار شركت، تحقيق و توسعه، كارگروهي، نيازسنجي تكنولوژي مترو ، بهبود عملكرد ) در پاسخ به زمينه (مشوق ها، پذيرش شركتهاي دانش بيان، ارتباطات صنعتي) و در پاسخ به راهبرد ها (ظرفيت جذب فناوري ، رقابت گرايي) و در پاسخ به پيامدها (تامين تكنولوژِيكي، توليد، اشتغال، خود كفايي صنعتي و هزينه)، استخراج شد. نتايج تحقيق نشان مي-دهد ابعاد مشاركت‌ شركت‌هاي دانش بنيان در بحث حمل و نقل و به خصوص مترو گسترده مي‌باشد و مي‌تواند موجبات توسعه مترو اثرات آن را بهتر فراهم كند.

One of the strategic solutions to reduction of environmental pollution for urban residents due to traffic congestion is the development of metro. Therefore, during the boycott, the basic thrust in these conditions is the development of Metro-related technology and its localization with the geographical, climatic, economic and social conditions in the rail sector, which requires the participation of the domestic knowledge companies to provide the technology of this industry.