دانش ديابتي و عملكرد خود مراقبتي در مبتلايان به ديابت تيپ 2: مطالعه‌اي مبتني بر جمعيت مهاجر

Diabetes Knowledge and Self-care Practice in Type II Diabetic Patients: An Immigrant Population-based Study

مقدمه: با توجه به روند رو به رشد ديابت در جامعه كنوني همچنان انتظار افزايش شيوع جهاني ديابت مي رود. دانش ديابتي و عملكرد خود مراقبتي ازجمله مهم‌ترين عوامل مديريت بيماري ديابت به شمار مي آيند. اين مطالعه باهدف بررسي دانش ديابتي و عملكرد خود مراقبتي در رابطه با كنترل قند خون در بيماران مراجعه‌كننده به درمانگاه ديابت شهرستان شهريار در سال 1395 به انجام رسيد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي450 بيمار مبتلابه ديابت انجام گرفت كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انجام گرديد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل مشخصه‌هاي جمعيت شناختي، مقياس خود مراقبتي توبرت و گلاسكو و پرسشنامه دانش ديابتي بود. معيارهاي ورود به مطالعه شامل ابتلا به ديابت حداقل به مدت يك سال بود. داده‌ها با استفاده از روش آمار توصيفي و تحليلي (تي تست ، آنوا، ضريب همبستگي پيرسون و آناليز رگرسيون لجستيك ) به كمك نرم‌افزارSPSS مورد تجزيه ‌وتحليل قرار گرفتند . يافته ها: ميانگين سني افراد موردمطالعه 14/65 ± 50 سال بود كه 42/4 درصد آنان مرد بودند. اختلاف معني‌داري بين زنان و مردان ازنظر دانش ديابتي و عملكرد خود مراقبتي وجود نداشت. اكثر افراد موردمطالعه داراي سطح متوسط دانش ديابتي وعملكرد خود مراقبتي بودند. خودمراقبتي تغذيه و خود مراقبتي پايش قند خون از مهم‌ترين عوامل پيش‌بيني كننده كنترل ديابت بودند. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين مطالعه ارائه آموزش مناسب تغذيه‌اي و پايش قند خون جهت كنترل بيماري در برنامه هاي خود مراقبتي از اهميت بيشتري برخوردار است.

Introduction: The global prevalence of diabetes is expected to increase. Diabetes knowledge and self-care practice are the most important factors in diabetes management. This study aimed to investigate the diabetes knowledge and self-care practice in relation to glucose control in patients with type II diabetes mellitus. In the Shahryar city took place in 2016. Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted on 450 patients with type II diabetes mellitus referring to the diabetes clinic of Shahriar city, Tehran, Iran, in 2016. The subjects were selected through simple random sampling methods. The data were collected using demographic characteristic form, Tobert-Glacow self-care scale, and diabetic knowledge questionnaire. The inclusion criteria were a minimum of one year history of diabetes. Data analysis was performed in SPSS software using descriptive and analytic statistical tests (i.e., t-test, ANOVA, Pearson correlation test, and logistic regression analysis). Results: The mean age of the participants was 50±14.65, and 42.4% of the subjects were male. The data analysis revealed no significant difference between the males and females in terms of diabetes knowledge and self-care practice. The majority of the participants had moderate level of diabetes knowledge and self-care practice. Dietary self-care and blood glucose monitoring were the most important factors predicting diabetic control. Conclusion: As the findings of the study indicated, the provision of the diabetic patients with appropriate dietary and glucose monitoring training are of significant importance to control the disease.