پديد آورندگان :
مستعلي زاده، حديث دانشكده پرستاري و مامايي زابل , شيخي، حميدرضا دانشكده پرستاري و مامايي , شيخي، علي رضا دانشگاه علوم پزشكي زابل
كليدواژه :
الگوي سازگاري روي , بعد درك از خود , بعدايفاي نقش , بعد استقلال و وابستگي , ديابت نوع 2 , نيمه تجربي
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: ديابت شايع ترين بيماري مزمن در جهان و ايران است. مهمترين عامل زمينه ساز مرگ و ابتلا به عوارض در اين بيماري نقص در سازگاري و كاهش كيفيت زندگي و در نتيجه برآورده نشدن نياز هاي مرتبط با آن است. مراقبت مبتني بر الگوي سازگاري روي مي تواند در ارتقاي سطح سازگاري و به دنبال آن كنترل بهتر بيماري و افزايش كيفيت زندگي موثر باشد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير مداخله پرستاري بر اساس "مدل سازگاري روي" بر ابعاد سازگاري بيماران مبتلا به ديابت بود.
مواد و روشها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي بوده و نمونههاي پژوهش شامل 48بيمارمبتلا به ديابت مراجعه كننده كلنيك ديابت شهرستان زابل در سال 1395 بود. افراد با لحاظ معيارهاي ورود، بطور تصادفي به دو گروه آزمون (23نفر) و كنترل (25 نفر) تخصيص يافتند. گروه آزمون مداخله آموزشي-حمايتي مبتني بر "الگوي روي" را در 10 هفته دريافت نموده و پس از 4 هفته پايش با گروه كنترل مقايسه شدند. دادهها به كمك فرم اطلاعات دموگرافيك، فرم بررسي و شناخت روي و پرسشنامه استراتژيهاي سازگاري، جمعآوري و با استفاده از نرمافزار SPSS، آمار توصيفي و آزمونهاي t مستقل و زوجي، كاياسكوئر در سطح معني داري 5 درصد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: يافته ها نشان داد تعدادرفتارهاي ناسازگار در سه بعد درك از خود، ايفاي نقش و استقلال و وابستگي در گروه آزمون و كنترل قبل از مداخله تفاوت آماري معناداري نداشت. اما بعد از مداخله تعداد رفتارهاي ناسازگار در اين ابعاد درگروه آزمون نسبت به گروه كنترل كاهش معنا داري را نشان داد (P<0/05).
بحث و نتيجه گيري: استفاده از الگوي سازگاري روي به عنوان يك مداخله اثر بخش مي تواند در افزايش سازگاري، ارتقا سلامت وكيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مفيد باشد.
چكيده لاتين :
Introduction: Diabetes is the most common chronic disease in Iran and countries across the world.
The most important causes of mortality and complications in this disease are impaired compliance
and reduced quality of life resulting in the unfulfillment of the associated needsRoy’s adaptation
model can help improve the level of compliance, thereby facilitating a better control of the disease
and enhancement of the quality of life. Regarding this, the aim of the present study was to
investigate the effect of nursing intervention based on "Roy’s adaptation model" on adaptation
dimensions in diabetic patients.
Materials and Methods: This quasi-experimental study was conducted on 48 diabetic patients
referring to the Diabetes Clinic of Zabol, Iran, in 2016. The subjects were randomly assigned into
two groups of intervention (n=23) and control (n=25). The intervention group was subjected to an
educational-supportive intervention based on the "Roy’s adaptation model" for 10 weeks. Four
weeks after the end of the intervention, the two groups were compared with each other. The data
were collected by means of a demographic information form, review and knowledge form of Roy,
and questionnaire of adaptation strategies. Data analysis was performed in SPSS software using
the descriptive statistics, independent and paired sample t-tests, as well as Chi-square test. P-value
less than 0.05 was considered statistically significant.
Results: According to the results, there was no significant difference between the intervention and
control groups in terms of non-adaptive behaviors, namely self-perception, self-efficacy,
independence, and dependence. However, after the intervention, the intervention groups showed a
significant decrease in the aforementioned non-adaptive behaviors, compared to the control group
(P<0.05).
Conclusion: Roy’s adaptation model as an effective intervention can be helpful in the improvement
of adaptation, health status, and quality of life in patients with type II diabetes mellitus.
