بررسي آزمايشگاهي اثر محل و دبي جريان جت آزاد مستطيلي بر پارامترهاي پرش هيدروليكي كلاسيك

تشكيل پرش در حوضچه­هاي آرامش نقش موثري در استهلاك انرژي جريان در پاياب سازه­هاي آبي ايفا مي‌كند. وارد نمودن جت بر پرش هيدروليكي عامل موثري در كنترل پرش آبي، كاهش طول و عمق ثانويه پرش و افزايش افت انرژي به‌شمار مي‌­رود. در اين مطالعه اثر موقعيت برخورد جت مستطيلي سريع را بر چهار منطقه، انتهاي پرش، بين پرش، ابتداي پرش و قبل از پرش (ناحيه جريان فوق بحراني) در زاويه حداكثر جابجايي پرش به سمت بالادست شامل سه دبي ، 2/3، 5/2 و 2 ليتر بر ثانيه در اعداد فرود 4/6، 8/7 و 6/9 بر مشخصات پرش هيدروليكي مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، تاثير هريك از موارد مذكور بر خصوصيات پرش ارزيابي گرديد. نتايج نشان ‌داد با برخورد جت به منطقه يك (انتهاي پرش هيدروليكي) بيش‌ترين جابجايي نسبي به سمت بالادست اتفاق افتاد كه با افزايش دبي جت جابجايي افزايش يافت. عمق ثانويه و طول پرش در شرايط برخورد جت نسبت به حالت بدون جت، حداكثر به ترتيب ميزان 7/39 و 55 درصد كاهش و افت انرژي حداكثر به ميزان 18 درصد افزايش يافت. تنش برشي كف نيز در حالت برخورد جت به پرش هيدروليكي حداكثر 13 و حداقل 2/4 برابر حالتي است كه جت وجود ندارد. بنابراين وارد كردن جت با زاويه حداكثر به انتهايي پرش، بيش­ترين اثر را بر طول پرش و در نتيجه كوتاه شدن طول حوضچه آرمش داشت.