بررسي ارتباط انگ وابسته به ديابت و عزت نفس در نوجوانان دختر مبتلا به ديابت نوع يك در شهر تهران

Assessment of Stigma and Self-esteem in Female Adults with Type I Diabetes in Tehran, Iran

مقدمه و هدف: انگ در بيماري ديابت موجب تحميل بار اضافي اين بيماري و ايجاد مشكلات مرتبط با آن مي شود. با توجه به اهميت انگ در زندگي و تاثير آن بر رفتار و تعامل اجتماعي بيماران مبتلا به بيماري مزمن، مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط انگ وابسته به ديابت و عزت نفس در نوجوانان دختر مبتلا به ديابت نوع يك در شهر تهران انجام شد. مواد و روش ها­: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي تعداد 110 نوجوان دختر 18-14 ساله مبتلا به ديابت نوع1 مراجعه كننده به انجمن ديابت ايران به روش نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوري داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه درك انگ وابسته به ديابت نوع 1 و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ بود. داده ها با آزمون هاي آماري ANOVA،t-test ،Pearson با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه ميانگين نمره درك انگ در افراد مورد مطالعه (41)92/41 و ميانگين نمره عزت نفس (7/9)22/98 بود و بين ميزان انگ و عزت نفس همبستگي منفي وجود داشت P=0/012, r=-0/754 ). نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل از مطالعه و سطح نسبتا بالاي انگ در نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك، ارائه دهندگان مراقبت هاي بهداشتي بايد در جهت كاهش درك انگ و بهبود عزت نفس بيماران مبتلا به ديابت برنامه ريزي كنند.

Introduction: Diabetes stigma puts patients under the pressure and affects their lives. Considering the importance of stigma in the life and its effect on behavior and social interaction of patients with diabetes, the present study was conducted to determine the stigma in female adults with type I diabetes. Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted on 110 adult girls with type 1 diabetes referred to the Iranian Diabetes Association. The participants were within the age range of 14-18 years, who were selected through convenience sampling technique. The data collection tools included the demographic information questionnaire, stigma perception questionnaire associated with type I diabetes, and Rosenberg’s Self-Esteem Scale. Data were analyzed by SPSS software (version 22) using one way-ANOVA, independed t-test, and Pearson correlation. Results: The findings of the study showed that the mean score of stigma perception in the subjects was 92.41(41). The mean score of self-steems in the subjects was 22.98(7.9). There was a negative correlation between the stigma and self-esteem (P=0.012, r=-0.754). Conclusion: Based on the obtained results of the current study and the effect of diabetes mellitus type I on the lives of patients, health care providers should plan to reduce the stigma realted to the patients with diabetes mellitus.