بررسي نگرش و رفتار مردم شهر اصفهان در خصوص اهداي اعضا

Assessment of Attitudes and Behaviors toward Organ Donation among the Residents of Isfahan, Iran

مقدمه: بهبود نگرش و عملكرد جامعه با هدف تغيير باورهاي نادرست مي‌تواند بر روي افزايش اهداي اعضا پس از مرگ مغزي مؤثر باشد. مطالعه حاضر جهت تعيين نگرش و عملكرد مردم شهر اصفهان در خصوص اهداي اعضا صورت گرفت. روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي بود. 975 نفر از افراد بالاي 15 سال، جامعه مورد مطالعه را تشكيل دادند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي از 10 منطقه شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه خود ساخته داراي 2 بخش اطلاعات زمينه‌اي و سؤال‌هاي نگرش و رفتار بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي Independent t و آناليز واريانس در نرم‌افزار SPSS نسخه 17 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و سطح معني‌داري كمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره نگرش و رفتار شركت كنندگان به ترتيب برابر 6 ± 36/8 و 0/2 ± 0/47 (از 1 نمره) به دست آمد كه در حد مطلوب بود. جنسيت نقش مؤثري بر سطح نگرش افراد داشت. سطح تحصيلات نيز نقش مؤثري بر سطح نگرش و عملكرد فرد در خصوص اهداي عضو نشان داد (0/05>P). در نهايت، نگرش افرادي بالاتر بود كه رفتار مطلوب داشتند. اين تفاوت از نظر آماري معني‌دار به دست آمد (0/05>P). نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه نگرش و عملكرد مردم شهر اصفهان در خصوص اهداي عضو در حد متوسط است و نگرش در افرادي كه رفتار مطلوب داشتند، بالاتر بود. از اين‌رو، مي‌توان با آموزش‌هاي عمومي در سطح جامعه و ايجاد نگرش مثبت، ميزان اهدا و به تبع آن ميزان پيوند را افزايش داد.

Background: The improvement of attitudes and behaviors within a society with the aim of altering wrong beliefs can increase organ donation after brain death. This research aimed to assess the attitudes and behaviors toward organ donation in Isfahan, Iran. Methods: This descriptive study was conducted on 975 individuals of over 15 years of age in Isfahan. The participants were selected from 10 districts of the city using random stratified sampling method. The data collection tool was a researcher-made questionnaire consisting of a demographic form and an attitudes and behavior questionnaire. The data were analyzed using independent t-test and ANOVA in SPSS software. The significance level was considered as less than 0.05. Findings: The mean attitude and behavior scores of the participants were, respectively, 36.8 ± 6 and 0.47 ± 0.2 (out of 1) which were desirable. There was a correlation between gender and attitude. Educational level also had an effect on attitude and performance regarding organ donation (P < 0.05). Attitude score was higher in people who had desirable behavior and this difference was statistically significant (P < 0.05). Conclusion: This study suggests that attitudes and behavior toward organ donation in Isfahan is at a moderate level. Attitude score was higher in people who had desirable behavior; thus, the donation rate, and consequently, the rate of transplantation can be increased through public education in the community and promotion of positive attitudes.