مباني فلسفي حق بر فراموش‌شدن از منظر اخلاق زيستي

The philosophical fundamentals right to be forgotten from Bioethics view

در خصوص مباني اخلاقي حق بر فراموش‌شدن سه رويكرد عمده ذكر شده است كه به ترتيب عبارتند از رويكرد نتيجه‌گرا، رويكرد مبتني بر مالكيت و رويكرد هستي‌شناسانه. رويكرد نتيجه‌گرا، مبتني بر آثاري است كه انتشار اطلاعات هر شخص و نقض حريم خصوصي او مي‌تواند به همراه داشته باشد. رويكرد مبتني بر مالكيت با مفروض‌دانستن اطلاعات هر شخص به عنوان جزئي از مايملك او، حق شخص بر عدم انتشار اطلاعات مرتبط با خود را به عنوان يكي از ملزومات مالكيت او به شمار مي‌آورد. رويكرد هستي‌شناسانه نيز با تلقي ماهيت انسان به عنوان يك كل، بر اين نكته تأكيد مي‌كند كه ماهيت هر شخص متشكل از مجموعه‌اي از عوامل مادي و غير مادي از جمله اطلاعات مربوط به اوست. از اين‌ رو انتشار اطلاعات مربوط به شخص، در حقيقت تجاوز نسبت به هويت شخصي او به شمار مي‌آيد. در اين مقاله، با بررسي هر يك از اين سه رويكرد، نقاط ضعف و قوت آن‌ها مورد بررسي قرار گرفته شده است.

There are three approaches regarding the right's ethical fundamentals on forgotten including result-based, possession based and ontological approaches. The result-based approach is based on the effects resulting from information distribution of every person and their privacy violation. Possession based approach assuming one's information as part of their properties, considers person's right on not distributing information related to them as one of their possession requirements. The ontological approach presuming human nature as a whole, emphasis on the fact that the nature of every human is consisted of a set of physical and nonphysical factors such as information related to them and the distribution of information of the person is really their personal identity violation. In this article, with investigation of these approaches, their strangeness and weakness is studied.