عوامل فرهنگي و اجتماعي مرتبط با تفاخر اجتماعي

Study of Social-Cultural Factors Related to Social Ostentation

تفاخر يا فخرفروشي، يك جهت­گيري در تعاملات اجتماعي است كه در رابطه با مصرف و نمايش كالاها در عرصه عمومي و خصوصي معنا مي­يابد. پژوهش حاضر يكي پژوهش كمي است كه با هدف بررسي عوامل فرهنگي- اجتماعي مرتبط با تفاخر اجتماعي در ميان شهروندان انجام شده است. جامعه آماري تحقيق شامل جمعيت 64-15 سال شهر يزد است كه 384 نفر آنان با استفاده از فرمول كوكران به عنوان نمونه انتخاب شد. پژوهش با روش پيمايشي انجام شده و ابزار جمع‌آوري داده­ها پرسش‌نامه است. نتايج تحقيق نشان داد كه بين سن، جامعه‌پذيري، مصرف‌گرايي، مادي‌گرايي، فردگرايي، مدگرايي با تفاخر اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد اما بين جنسيت با تفاخر اجتماعي رابطه معناداري مشاهده نشد. متغيرهاي مستقل مدگرايي، جامعه‌پذيري، مصرف‌گرايي، فردگرايي و سن در آزمون رگرسيون چندمتغيره وارد شده و توانستند 69 درصد از تغييرات تفاخر اجتماعي را در جامعه مورد مطالعه تبيين كنند.

The aim of this quantitative study was to investigates the socio-cultural factors related to social ostentation. Statistical population were citizens of Yazd city, which are between 15-64 years old and 384 person selected as sample by multistase cluster sampling method. The research instrument was questionnaire. The results showed that there are significant relationships between social ostentation and age, social class, income, cultural capital, secularization, consumerism, materialism, individualism and fashionism. But there was no significant relashionship observed between genders. Independent variables as fashionism, socialization, consumerism, individualism and age entered in regression equation and explained 69% of social ostentation variances.