تحليلي بر مشروع‌نمايي حكومت اموي در اشعار سياسي اخطل

از آنجا كه بني‌اميه در ميان مردم وجهه ديني نداشتند و حكومت آنها از مشروعيت ديني و سياسي لازم برخوردار نبود، در به‌‌دست‌‌آوردن اين مشروعيت در ميان مردم، تلاش بسياري كردند. شاعران و جاعلان حديث و اخبار را در شام گرد آوردند و با دادن عطاياي فراوان، از آنها سوءاستفاده تبليغاتي كردند. از جمله اين شاعران اخطل، شاعر نصراني بود كه در ستايش حاكمان اموي نهايت اغراق را به‌‌كار گرفت و آنها را بهترين قريش و سزاوارترين مردم در خلافت معرفي كرد. اين شاعر نصراني به‌رغم اختلافاتي كه از لحاظ اعتقادي با خليفه مسلمان داشت، تصويري اسلامي از او با زبان شعر كه مورد اقبال مردم بود، ترسيم كرد. اين پژوهش به اين پرسش‌هاي اساسي پاسخ مي‌‌دهد: امويان چگونه از ادبيات و شعر سياسي در مشروعيت‌‌بخشي به حاكميت بهره بردند؟ شعر اخطل چگونه در مسير تأمين خواست دولت بني‌اميه قرار گرفت و از چه مفاهيم و ابزارهايي استفاده كرد؟ يافته‌هاي اين پژوهش تحليلي-انتقادي نشان مي‌دهد كه اخطل با بهره‌گيري از مضامين گوناگون شعري تلاش كرد حكومت امويان را امري مشروع، الهي و موهبتي آسماني معرفي كند. اين شاعر از تعبيرها و مضمون‌هايي استفاده مي‌كرد كه توجيه‌كننده اهداف سياسي امويان است. ترويج تفكر موروثي‌‌بودن خلافت، قدسيت‌‌بخشي، استفاده از القاب و عناوين مذهبي و تبليغ اصالت و نجابت اشرافي بني‌اميه از جمله رويكردهاي شاعر در مشروعيت‌نمايي حكومت امويان است.