تبار رمانتيكي گفتمان ملت‌گرايي دوره پهلوي اول و آموزش هويت ملي در كتاب‌هاي درسي دبستان

حكومت رضاشاه به‌مثابه يك دولت مطلقه مدرن، گفتمان ملت‌گرايي اقتدارگراي رمانتيك را كه ريشه در انديشه متفكران آلماني چون فيخته و هِردر داشت، به‌عنوان پارادايم خويش براي بنانهادن هويت ملي ايراني برگزيد. اين گفتمان بر «سجاياي ملي» پاي مي‌فشرد و با تكيه بر «رمانتيسيسم» ملت را پديده‌اي ازلي مي‌انگاشت و تاريخ ملي، ذات هويت ملي محسوب مي‌شد. به همين جهت، حاكميت پهلوي اول در جهت ايجاد زيرساخت‌هاي فكري جامعه در جهت فراروياندن هويت ملي مورد نظر خويش، بر آموزش تاريخ ملي بيش از گذشته متمركز شد تا بدين شكل بر هويت يكپارچه تمام ايرانيان بيش از پيش تأكيد شود. در اين ميان آموزش تاريخ ملي به كودكان، امكان دستيابي هرچه بهتر و سريع‌تر به اين هدف را فراهم مي‌كرد. در اين مقاله پرسش اصلي اين است كه حاكميت رضاشاه چگونه از طريق آموزش تاريخ به كودكان، مفهوم هويت ملي ايراني را نهادينه كرد. در پاسخ به اين پرسش، فرضيه اصلي اين پژوهش اين است كه دولت مطلقه مدرن كوشيد با تكيه بر ملت‌گرايي اقتدارگراي رمانتيك و كاربست آن در خوانش تاريخ ملي در كتاب‌هاي درسي دوره دبستان، مفهوم هويت ملي ايراني را در ميان نسل جديد ملت ايران نهادينه كند.