بررسي عوامل اجتماعي و فرهنگي موثر بر هدر رفت آب آشاميدني (مورد مطالعه: شهرستان دهلران)

در سال‌هاي اخير شاهد حساسيت موضوع آب به همراه تغيير رويكرد به آب، از مقوله‌اي صرفاً طبيعي به مقوله‌اي محيط- زيستي و اجتماعي هستيم. نحوه مصرف آب آشاميدني بيش از هر چيز ديگر به نگرش‌ها و به‌ طور كل به فرهنگ وابسته است. از اين‌رو، هدف اصلي مقاله حاضر بررسي نقش عوامل فرهنگي و اجتماعي در هدر رفت آب آشاميدني است. جامعه آماري متشكل از شهروندان شهرستان دهلران با حجم نمونه 390 نفر است. همچنين روش نمونه‌گيري، خوشه‌اي چند مرحله‌اي است و از پرسشنامه محقق ساخته جهت جمع‌آوري داده‌ها استفاده و ميزان كل آلفاي كرونباخ پرسشنامه نيز حدود 90 درصد حاصل شده است. براي بررسي فرضيات از آزمون‌هاي آماري تي مستقل، تحليل واريانس يك طرفه و معادلات ساختاري (نرم افزار ليزرل) استفاده شده است. نتايج حاكي از اين است كه در رابطه با هدر رفت مصرف آب آشاميدني، به ترتيب عوامل فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي بيش‌ترين سهم دارند. همچنين متغيرهاي زمينه‌اي جنسيت، وضع تأهل، تحصيلات و نوع شغل با متغير وابسته داراي رابطه‌ي معناداري هستند.