كاربرد مدل IHACRES براي ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر دبي حوضه آبريز تجن

تغيير اقليم و گرمايش كرهي زمين يكي از مسائل مهم جهان در عصر كنوني ميباشد و در حال گسترش به سرتاسر كرهي زمين است و آثار زيان‌بار آن بر منابع آبي بر كسي پوشيده نيست. ازاين‌رو پيشبيني تغييرات اقليمي يك منطقه، نقش مهمي در برنامهريزي و مديريت منابع آبي خواهد داشت. هدف از اين پژوهش ارزيابي اثرات اين پديده بر روي دبي حوضه آبريز تجن در دورهي آتي ميباشد. به اين منظور در گام اول شبيهسازي پارامترهاي دما و بارش با استفاده از مدل جوي CANESM2 تحت سناريوهاي جديد انتشار RCP2,6 و RCP8.5 و ريزمقياسسازي خروجيهاي مدل جوي با مدل SDSM انجام شد. سپس شبيهسازي دبي روزانه حوضه در دوره آتي با مدل بارش-رواناب IHACRESانجام شد. براي بررسي دقيق عملكرد و خطاي مدل ريزمقياسسازي SDSM از آزمون ناپارامتري من- ويتني استفاده شد كه نشان از كارايي مدل در ريزمقياس‌سازي دما و بارش در ايستگاههاي مورد مطالعه داشت. بهطور كلي نتايج مدل نشان داد كه ميانگين دماي سالانه حوضه در دوره آتي (2049-2020) نسبت به دوره پايه اين تحقيق (2005-1976) تحت دو سناريو RCP 2.6 و RCP 8.5، 79/0 و 14/1 افزايش و مقدار بارش بهترتيب تحت همان دو سناريو 15 و 18 ميلي‌متر كاهش خواهد يافت. در گام آخر نتايج واسنجي و صحت سنجي مدل IHACRES بررسي شد طي اين دو مرحله شاخص ارزيابي نش- ساتكليف (NSE)، 45/0 و 40/0 به‌دست آمد كه بيانگر دقت قابل‌قبول مدل در شبيهسازي دبي ميباشد. با توجه به نتايج اين تحقيق، پيشبيني شد كه ميزان دبي تحت دو سناريوي RCP 2.6 و RCP 8.5 در دوره آتي نسبت به دوره پايه به ترتيب به ميزان 8/19 و 7/21 درصد كاهش مييابد.