تبيين آموزههاي تربيت اقتصادي در سيره علوي

Explaining the doctrines of economic education in Aliree

تربيت اقتصادي يا آموزش اقتصادي بعنوان يكي از مؤلفههاي مهم در توسعه اقتصادي، فرآيندي است كه افراد دانش و رفتار مطلوب اقتصادي را ميآموزند تا مهارت لازم را براي استدلال منطقي و تصميمگيري درست در عرصههاي توليد، توزيع و مصرف كسب كرده، تا ضمن تـأمين منافع شخصي به حفظ منافع جامعه هم تعهد داشته باشند. بواسطه اينكه امام علي (ع) اقتصاد را منبع اصلي قدرت يك جامعه عنوان كرده و خود نيز در تمام دوران حياتش به فعاليت، كار و تلاش اهتمام داشته، سيره آن حضرت منبعي اصيل، غني و ارزشمند براي تبيين مؤلفههاي تربيت اقتصادي است كه با فرهنگ جامعه ايراني – اسلامي همخواني داشته و قابليت آموزش به تك تك افراد جامعه براي تنظيم روابط اقتصادي خود را دارد. اين مقاله با روش كتابخانهاي و به شيوه توصيفي - تحليلي به دنبال تبيين مؤلفههاي تربيت اقتصادي در سيره امام علي (ع) است كه نتايج حاصل از اين بحث بيانگر آن است كه دوازده مؤلفه شامل: توكل به خدا، رعايت انصاف، التزام در كسب روزي حلال، رعايت الگوي مصرف، خوش خُلقي، امانتداري، اهتمام به كار و تلاش، اهتمام در سازندگي و آباداني، حفظ منافع جامعه، برنامهريزي، التزام در ارائه كار با كيفيت و التزام به قانون در سيره اقتصادي امام (ع) بعنوان الگوي اسلام ناب براي آموزش افراد جامعه وجود دارد.

Economic education or economic training as one of the most important components of economic development is a process that teaches people economical knowledge and good behavior to acquire the skills which are required for rational reasoning and making the right decisions in the areas of production, distribution and consumption. it is necessary to earn money while ensuring the commitment to protecting the benefits of society. Because Imam Ali (AS) has regarded the economy as the main source of power for a society and has always devoted himself to activity, work and effort throughout his life, his background is a genuine, rich and valuable resource for explaining the components of economic education which is compatible to the culture of Iranian-Islamic society. It also has the ability to train the whole members of society to manage their economic relations. This paper uses a library-based descriptive-analytical method to explain the components of economic education in Imam Ali. The results indicate that there are thirteen components including: trust in God, respect for justice, Commitment to a lawful outcome, observance of consumption patterns, goodwill, trustworthiness, commitment to work, effort in building and development, rising early, maintaining community benefits, planning, commitment to providing quality work and commitment to the law. In summary, there is an economic pattern of Imam as a model of pure Islam for the education of individuals in society.