كيفيت خدمات سلامت جمهوري اسلامي ايران؛ وضعيت؛ موانع و راهكارهاي بهبود

Quality of Health Services of the Islamic Republic of Iran: Status, Barriers and Improvement Strategies

مقدمه و اهداف: پوشش همگاني سلامت بدون توجه به كيفيت، در دستيابي به اهداف خود ناكام خواهد ماند. اين مطالعه بدنبال ارائه سيماي كيفيت خدمات سلامت در ايران و شناسايي چالش‌ها و راهكارهاي ارتقاي آن مي‌باشد. روش كار: پژوهش حاضر تركيبي از يك مطالعه كيفي و مروري مي‌باشد. در مرحله اول، شاخص هاي مهم موجود در زمينه كيفيت بررسي و سپس جهت گيري اسناد بالادستي تبيين گرديد. در ادامه، از طريق مصاحبه، مهم‌ترين چالش‌ها، روندهاي موثر و راهبردهاي ارتقاي كيفيت، تعيين گرديد. يافته‌ها: رصد كيفيت خدمات سلامت، نيازمند تعريف چارچوب و شاخص و فراهم‌سازي شرايط جمع آوري اطلاعات اين شاخص‌ها است. اسناد بالادستي، تاكيد بر مسئوليت دولت براي ايفاي نقش توليت كيفيت داشته و نظام سلامت مي‌بايست همراه با انتخاب مدل مناسب، الزامات ساختاري، فرآيندي و پيامدي را فراهم كند. برنامه‌هاي مديريت كيفيت بخش سلامت در ايران، ثبات نداشته و در زمينه عملكرد مديران ارشد، عملكرد نيروي انساني و الزامات ساختاري/ ارتباطي، آموزش، نظام پرداخت، فرهنگ، استفاده از مدل‌ها و شاخص‌هاي مديريت كيفيت، منابع مالي، اطلاعاتي و تجهيزاتي، قوانين و مقررات و نظارت، موانعي در راه ارتقاي كيفيت خدمات وجود دارد. نتيجه‌گيري: بهبود كيفيت خدمات، نيازمند بكارگيري راهبردهايي در زمينه سازماندهي، تامين منابع، پرداخت، قوانين و مقررات و رفتار مي باشد. استفاده از ابزارهاي كيفيت بايد به دور از شتاب زدگي بوده و به تغيير ماهيت بيماري ها، تغيير انتظارات ذينفعان و افزايش توجه جهاني به كيفيت، توجه شود.

Background and Objectives: Universal health coverage will have a problem in achieving it’s goals if it doesn’t consider the quality. This study aimed to Background and Objectives: Universal health coverage cannot achieve it’s goals if it doesn’t consider the quality. This study wants to assess the quality of health services in Iran, identify existing challenges and provide solutions. Methods: This study was a mixed qualitative and review study. In the first stage, the national main indicators of the quality of services were reviewed. Then, the orientation of the available upstream documents on the quality of services was explained. The most important challenges, trends, and recommendations of health quality improvement were extracted via interviews. Results: Proper observation of the Iran health care quality requires appropriate framework and indicators. Upstream documents strongly emphasized on the government's responsibility to play a key role as stewardship and that the health system should provide the necessary structural, procedural, and consequential requirements besides determining appropriate model. Quality management programs had obstacles in some aspects like the performance of managers and human resources, structural/communicational requirements, education, payment system, culture, use of quality management indicators and models, financial, information, and equipment resources, laws and regulations, and supervision. Conclusion: Improving the quality of health services in Iran requires strategies in organizing, resource generation, payment, laws and regulations, and behavior of policy makers and planners. Quality tools should be used without haste and should pay attention changes in the nature of diseases, expectations of stakeholders, and increased global attention to this issue in designing related plans.