اعتبارسنجي آموزه بابيّت امامان در عصر حضور تا پايان غيبت صغري؛ بررسي منبع شناختي

The Study of Imams’ Bab Teaching in Time of Presence until the End of Minor Occultation: Study of Origin

منصب «بابيّت» براي امامان شيعه: در عصر حضور، از جمله رويدادهايي است كه برخي از مؤلفان شيعه از ديرباز باورمندانه به آن نگريسته‌اند و اين باور، همچنان مورد پذيرش گروهي از پژوهشگران شيعي است. سنجش اعتبار اين باور بر اساس اطلاعاتِ برگرفته از منابع مختلف و بهره‌گيري از روش‌هاي تاريخي، رجالي و حديثي، موضوع اين مقاله است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه نشاني از تأييد چنين منصبي توسط امامان شيعه: و يا بسياري از مؤلفان شيعه كه بحث از «باب»‌ها مي‌توانست براي آنها مهم باشد، در دست نيست. افزون بر اين، منشأ غير امامي اين باور و چگونگي راهيابي آن به تعدادي از منابع اماميه، در نوشتار حاضر مورد بررسي قرار گرفته است.

The position of bab for Shiite Imams (PBUT) in time of presence is regarded as the events with strong belief in it by Shiite authors and this belief is being accepted by Shiite researchers. The validation of this belief based on the data derived from various sources and taking advantage of historical, rijaliand Hadithprocedures is considered the subject of this article. The findings of this research illustrates that there is no indication of confirming this position by Shiite imams (PBUT) or many Shiite authors for whom the issue of Babiah could be important. Furthermore, the non- Imam Origin of this belief as well as the way of its entrance to some Imamiyeh sources has been investigated in the present article.