بررسي ميزان آگاهي گروه‌هاي امدادي نسبت به علايم هشدار دهندۀ (ايمني- بهداشت) نصب شده روي ماشين‌هاي سنگين جاده‌اي حمل مواد خطرناك

مقدمه: با توجه به اين كه گروه هاي امدادي، در تمام فازهاي مديريت سوانح نقش مهمي ايفا مي كنند، افزايش آگاهي اين گروه ها سبب مشاركت بيش تر در كاهش سوانح مي شود. لذا هدف مطالعۀ حاضر بررسي ميزان آگاهي گروه هاي امدادي نسبت به علايم هشدار دهندۀ نصب شده روي ماشين هاي سنگين جاده اي مي باشد. روش : اين مطالعه از نظر هدف كاربردي و از نظر روش گردآوري داده ها، توصيفي تحليلي است. جامعۀ آماري شامل تمامي پرسنل گروه هاي امدادي (آتش نشاني، اورژانس، هلال احمر) مستقر در جاده هاي قزوين در سال ۱۳۹۴ بوده است كه براساس گزارش هاي رسمي ۱۱۵ نفر بوده اند. در اين مطالعه از روش تمام شماري (سرشماري) بهره گرفته شد. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامۀ سنجش ميزان آگاهي پرسنل امداد نسبت به علائم هشداردهنده استفاده شد. روايي (براساس فرمول اس اچ لاوشه معادل 0.82) و پايايي (ضريب آلفاي كرونباخ 0.71) ابزار اندازه گيري محاسبه شد. تجزيه و تحليل داده ها توسط آزمون هاي آمار توصيفي و رگرسيون لجستيك و نرم افزار SPSS نسخۀ 18 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه متوسط درصد پاسخ هاي درست معادل 54.75 درصد بوده است. آتش نشان ها نسبت به ساير گروه ها از آگاهي بيشتري برخوردار بودند. به علاوه افراد با مدرك تحصيلي فوق ديپلم، با سابقۀ كاري كمتر از ۱۲ سال و سنين ۳۳ تا ۳۵ ساله نسبت به علايم هشداردهنده نصب شده روي ماشين هاي سنگين جاده اي آگاهي بالاتري داشتند. نتيجه گيري: با توجه به ارتباط معنادار بين تحصيلات و ميزان آگاهي پرسنل گروه هاي امدادي نسبت به علايم هشداردهنده، تشويق كاركنان براي شركت در مقاطع بالاتر دانشگاهي، برگزاري دوره هاي آموزشي بيشتر در زمينه علايم هشداردهنده و مقابله با شرايط اضطراري در حوادث جاده اي در افزايش ميزان آگاهي پرسنل گروه هاي مؤثر مي باشد