بررسي اپيدميولوژيك تصادفات منجر به جراحت و فوت عابران پياده شهر مشهد

مقدمه : در تمام دنيا، عابران پياده يكي از قربانيان حوادث رانندگي هستند. اين افراد در عين اين كه سهم اندكي در تخلفات منجر به تصادف دارند، اما از قربانيان اصلي اين حوادث محسوب مي گردند. پژوهش حاضر با هدف بررسي الگوي تصادفات عابران پياده در شهر مقدس مشهد انجام شده است. روش: اين مطالعه از نظر هدف كاربردي و از نظر روش گردآوري داده ها توصيفي است. جامعۀ آماري شامل همۀ گزارش هاي صحنه تصادف مربوط به عابران پيادۀ ثبت شدۀ پليس در سال هاي90 تا 94 در شهر مشهد مي باشد كه براساس اين گزارش رسمي طي اين سال ها ۵۶۳۶ تصادف اتفاق افتاده است. با بررسي گزارش هاي صحنه تصادف كه توسط پليس تدوين شده بود و با استفاده از يك فرم استاندارد، داده ها گردآوري شده است. روايي محتوا با استفاده از فرمول اس اچ لاوشه معادل ۰.۸۳ و پايايي با محاسبه روش آلفاي كرونباخ (۰.۸۱) به دست آمد. براي تحليل داده ها از شاخص هاي مركزي و پراكندگي، آزمون كاي دو و بستۀ نرم افزاري SPSS استفاده گرديد. يافته ها: طبق نتايج، در بين سال هاي90 تا 94، 5636 تصادف در شهر مشهد اتفاق افتاده است كه 5568 مورد جرحي، 46 مورد فوتي و 22 مورد هم جرحي فوتي بوده است كه بيشترين آمار جرحي و فوتي مربوط به شرق مشهد مي باشد. دو مورد از علل اصلي تصادفات مربوط به عدم رعايت حق تقدم (38.9 درصد) و عدم توجه به جلو (19.7 درصد) مي باشد. بيشترين ميزان تصادف در ردۀ سني 20 تا 30 سال اتفاق افتاده است (13درصد) و مردان بيشتر از زنان (62 درصد) دچار آسيب شده اند. همچنين پوشيدن لباس تيره توسط عابران احتمال بروز تصادفات را 3 برابر مي كند. بحث و نتيجه گيري: آموزش عمومي مردم در زمينه نحوه پوشيدن لباس در شب، عبور از محل هاي مشخص شده و همچنين بهبود وضعيت معابر مي تواند به ميزان زيادي در كاهش ميزان آسيب هاي ناشي از تصادفات عابران پياده مؤثر باشد.