ابعاد خود كارآمدي به عنوان پيش‌بين فرسودگي شغلي كاركنان جمعيت هلال‌احمر استان فارس

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر پيش بيني فرسودگي شغلي براساس ابعاد خودكارآمدي در كاركنان جمعيت هلال احمر استان فارس است. روش: پژوهش حاضر از نوع مقطعي پيمايشي و طرح مطالعات همبستگي است. جامعه آماري را نيز تمامي كاركنان جمعيت هلال احمر استان فارس سال 1395 تشكيل مي دهند. نمونه آماري شامل 128 نفراز كاركنان هلال احمر بود كه به شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي از طريق جدول مورگان انتخاب شدند. گردآوري داده ها با استفاده از پرسشنامه فرسودگي شغلي مسلش و پرسشنامه خودكارآمدي شغلي ريگز و نايت صورت گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار 21-SPSS در دو سطح آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، فراواني و درصد فراواني) و آمار استنباطي تجزيه و تحليل شدند.. يافته ها: يافته ها حاكي از اين بود كه خودكارآمدي قدرت پيش بيني براي فرسودگي شغلي دارد (0.001 p) و از بين ابعاد آن، خودكارآمدي فردي قوي ترين پيش بين فرسودگي شغلي است. (0.48=B) نتيجه گيري: نتايج بر اساس بنيان هاي نظري تبيين شد و يافته ها بحث شد.