استقلال عمومي و گرايش خودمراقبتي در جامعه ايران

Public Autonomy and Self-Care Approach in Iran

زمينه و هدف: تحقيقات در حوزه آمايش خودمراقبتي شايد يكي از كليدهاي عبور از بحران مديريت سلامت باشد و آسيب‌شناسي آن مي‌تواند بروز بسياري از بحران‌هاي حوزه سلامت را پيش‌بيني نمايد. اين امر مستلزم پاسخ به اين سؤال است كه چه عواملي در شكل‌گيري گرايش عمومي جامعه به سوي خودمراقبتي نقش دارند. از اين رو اين مطالعه به چگونگي تأثير عوامل اجتماعي بر شكل‌گيري گرايش عموم به سوي سبك‌هاي مختلف خودمراقبتي مي‌پردازد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تحليلي پس از جستجو و مرور هدفمند متون، مطالعه و بررسي كنش متقابل درمانگر و جامعه و تأثير برآيند كلي آن بر ساختار نظام سلامت، سبكي از خودمراقبتي به نام خودمراقبتي تدافعي استدلال مي‌گردد. يافته‌ها: در اين مطالعه خودمراقبتي تدافعي با چهار گرايش سياسي ـ اجتماعي، بنيادي، اعتقادي و اقتصادي استدلال گرديد. تحليل كنش متقابل درمانگر و جامعه و تأثير برآيند كلي آن بر ساختار نظام سلامت از منظر تاريخ پزشكي در هر دوران، با ميانجي‌گري مكانيسم‌هاي دفاعي و تأثير آن بر ادراك و استقلال عمومي، سبكي از خودمراقبتي به نام خودمراقبتي تدافعي را نمايان مي‌سازد كه بيانگر بازگشت انسان به پزشكي سنتي، مشاركت در مراقبت از خود و تلاش براي احيا و توسعه آن در زندگي خود است. تمايل به مشاركت عموم در سلامت خود، تخصصي‌شدن خدمات سلامت عمومي و پزشكي‌زدگي از خاستگاه‌هاي خودمراقبتي تدافعي به شمار مي‌روند. نتيجه‌گيري: لازم است تا در راستاي اهداف اخلاقي ارتقاي سلامت عمومي و كاهش نابرابري در پيامدهاي سلامت، گرايش و استقلال عموم مورد توجه قرار گرفته و به رسميت شناخته شود.

Background and Aim: Research in the field of self-care is perhaps one of the keys of the transition from health management crisis and its pathology can predict the occurrence of many health-related crises. Thus, this study examines the impact of social determinants on the public tendency towards different styles of self-care and formation of defensive self-care. Materials and Methods: In this analytical study, after purposeful search and review of the texts, and examination of interaction between the therapist and the community and its overall impact on the structure of the health system, a self-care style is argued as defensive self-care. Findings: In this study, defensive self-care was argued with Quadruple affections of politico-social, fundamental, belief and economic. Analysis of the interaction between the therapists and the community and its overall impact on the structure of the health system from the perspective of medical history at any period of time, through the mediating role of defensive mechanisms and its impact on public perception and autonomy, reveal a self-care style as defensive self-care. Which reflects the return of human to the traditional medicine, participation in self-care and efforts to revive and develop it in his life. The tendency to public participation in their health, the specialization of public health services and medicalization are considered as the sources of defensive self-care. Conclusion: In the line of ethical goals of promoting public health and reducing inequalities in health outcomes, it is necessary to pay attention and recognition of the public tendency and autonomy.