ارتباطات و تحول فرهنگ روشنفكري در ايران

Communications and the Changes of Iranian Intellectuals Culture

اين مطالعه با استفاده از روش اسنا د ي و تحليل محتو اي كيفي آثار برخي از روشنفكران ايراني در طي 4 دهه ا خير به سنخ شناس ي صورت فرهنگ ي انديشه آنان مي پردازد و روند تحول اي ن صور ت ها را شناسا يي و تبيين مي كند. چارچوب مفهوم ي اين بررس ي را سن خ شناس ي سه گانة بوم ي گر ا، استعلايي و ارتبا ط ي از فرهنگ روشنفكري تش كيل مي دهد. يافته ها ي اي ن مطالعه نشان م ي دهند كه او لا د ر ب ين رو شنفكران ايراني م ي توان صورت ها ي فرهنگي متعدد ي را تش خ يص داد . ثاني ا ر و ن د ت ح و ل اين صورت هاي فرهنگي به سوي دستيابي به صورت ارتباطي است و بالاخره دگرگوني مزبور را مي توان با توجه به تا ث ير جنب ش هاي اجتماعي و ت كنولوژي هاي نوين ارتباط ي توضيح داد . با توجه به عوامل مختلف عام ل يتي و ساختا ر ي مزبور هم اكنون الگو ي جد يدي ازفرهنگ روشنف كري در حال شكل گيري است كه مبتن ي بر و يژگي هاي گفت و گوئي، تركيبي و تعاملي است.

This study attempts to classify cultural forms of Iranian intellectuals’ perspectives and to define and explain changes among these forms. Its path is a documentary method with qualitative content analysis of the works of recent four decades. The conceptual framework is built on the threefold typology of intellectuals’ culture i. e. aboriginaloriented, transcendental, and communicative culture. Findings show there are diverse cultural forms among Iranian intellectuals and the trend has a tendency towards communicative cultural form. This change can be explained in terms of the effects of social movements and new technologies of communications. By way of these agency and structural effects, now a new pattern of intellectuals’ culture is shaping that is based on dialogical, synthetic and interactive characteristics.