طراحي و تدوين برنامه آموزشي پرستاري آندوسكوپي در ايران

Development of a curriculum for endoscopy nurse education in Iran

مقدمه: پرستاري به عنوان يك رشته علمي و يك حرفه بدنبال برآورده ساختن نيازهاي مددجويان در محيط هاي باليني و در سطح كلان در عرصه جامعه مي باشد. با توجه به اينكه در زمينه مشاركت و همكاري پرستاران در برنامه هاي درماني و تشخيصي آندوسكپي سيستم گوارش تاكنون در كشور ما اقدامي نشده است و از طرف ديگر سيستم هاي بهداشتي و درماني، به ارائه مراقبت تخصصي از افراد تحت آندوسكپي نياز دارد. هدف از اين مطالعه تدوين و اجراي يك برنامه آموزشي دوره كوتاه مدت پرستاري حرفه‌اي آندوسكوپي سيستم گوارش است. روش: اين مطالعه يك تحقيق به روش دلفي به منظورايجاد توافق در باره محتوا و برنامه آموزشي پرستاري آندوسكوپي است كه در سه مرحله انجام گرفت. با مرور بر متون در باره دوره‌ها و برنامه‌هاي آموزشي مربوط به پرستاري اندوسكوپي در دنيا و نياز سنجي از گروه متخصص و افراد مرتبط با آندوسكوپي گوارشي و در نهايت توافق و اجماع بر روي برنامه و محتواي آموزشي پرستاري آندوسكوپي به عمل آمد و برنامه اجرا گرديد. يافته ها: بر اساس شناسايي نيازهاي آموزشي پرستاران آندوسكوپي، هشت حيطه آموزشي براي تربيت پرستار آندوسكوپي تعيين گرديد. اين دوره آموزشي 210 ساعته شامل 140 ساعت كلاس تئوري تخصصي و عملي و 70 ساعت كارآموزي بود. از استراتژيهاي مختلف يادگيري نظري و عملي استفاده و مباحث بصورت ارايه سخنراني، كار گروهي و خود يادگيري ارايه گرديد. آموزش عملي باليني بصورت نمايش علمي و استفاده از شبيه سازي و آموزش در محيط هاي باليني داراي واحدهاي اندوسكوپي گوارش بود. نتيجه‌گيري: اين برنامه آموزشي بر اساس نظرسنجي از دست اندركاران آندوسكوپي گوارش و نيازهاي تعيين شده به منظور ارتقاي دانش، نگرش و عملكرد پرستاران از طريق يك برنامه اموزشي بين حرفه اي انجام گرديد. علاوه بر اين اجراي چنين برنامه هاي تخصصي پرستاري مي تواند به رشد و توسعه حرفه اي نيز كمك نمايد.

Introduction: Nursing as a discipline and a profession is following to meet the needs of clients in clinical settings. The nurse participation and cooperation in the programs of diagnostic and therapeutic endoscopy has not been recorded in Iran. On the other hand, health care system needs to provide specialized care for patients under endoscopy. The aim of this study was to develop a professional curriculum for endoscopy nurse education in Iran. Method:This was a study to approve the content and curriculum for endoscopy nurse education in Iran using the Delphi method. This study carried out in three phases a review of the literature on endoscopy nursing courses and training program in the world assessment of expert groups and individuals associated with gastrointestinal endoscopy and finally, a consensus on the curriculum of nursing endoscopy and its implementation. Results: Based on the endoscopy nurse training needs, eight priorities for education endoscopy nurse including theory, practical, and clinical professional was determined. Total hours of training were 210 hours, including 140 hours for theoretical and practical courses and 70 hours of clinical training. Different strategies were used to teach the theoretical and practical subjects. For theoretical teaching, lectures, group work, and self-learning were applied. Role Playing and simulation were used for practical training and for clinical training, endoscopy clinical practice settings were determined. Conclusion: This training program was based on a participant survey on the digestive endoscopy and educational needs. This educational curriculum involved learning different areas of knowledge, attitudes, and skills for nurses to train caring of patients undergoing gastrointestinal endoscopy through an inter-professional education program. These special nursing educational programs can be contributed to the professional development of Iranian nurses.