كليدواژه :
كشورهاي در حال توسعه صادركننده منابع طبيعي , داده‌هاي تابلويي , رونق منابع طبيعي , نظريه فشار بزرگ
چكيده فارسي :
يكي از كاربردهاي نظريه فشار بزرگ بيان ميكند كه رونق منابع طبيعي ميتواند نقشي به عنوان يك كاتاليزور براي توسعه كشورهاي در حال توسعه داشته باشد. در اين مطالعه اين نظريه در 16 كشور در حال توسعه صادركننده منابع طبيعي شامل: امارات، آرژانتين، بوليوي، برزيل، الجزاير، اندونزي، هند، ايران، كويت، ليبي، مكزيك، نيجريه، عمان، پاكستان، قطر و عربستان در دوره زماني 1966 تا 2013 امتحان شد. در اين مطالعه از آزمونهاي ايم، پسران و شين (2003) و لوين، لي و چو (2002) براي آزمون پايايي متغيرها، از آزمونهاي پسران (2004) و فريز (2004) به منظور بررسي خودهمبستگي مقطعي و از روش رگرسيونهاي به‌ظاهر نامرتبط (SUR) براي برآورد مدل استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان داد كه در كشورهاي امارات، آرژانتين، برزيل و مكزيك رونق منابع طبيعي به عنوان يك عامل ايجاد فشار بزرگ باعث افزايش رشد اقتصادي شده است، اما در كشورهاي بوليوي، الجزاير، ايران و اندونزي رشد اقتصادي بعد از سال‌هاي رونق كاهش معنيداري داشته است.
چكيده لاتين :
An application of the big-push theory suggests that natural resource booms can be important catalysts for development in the developing countries. In this paper, we examine this theory in 16 natural resources exporting countries, including United Arab Emirates, Argentina, Bolivia, Brazil, Algeria, Indonesia, India, Islamic Rep. of Iran, Kuwait, Libya, Mexico, Nigeria, Oman, Pakistan, Qatar and Saudi Arabia in the period of 1966 to 2010. In this paper IPS and LLC, methods are used for unit root test, and Pesaran (2004) and Frees (2004) approach are applied for cross-section dependency test. Moreover, to estimate the relationship Seemingly Unrelated Regression (SUR) method are used. The results show that in some countries such as United Arab Emirates, Argentina, Brazil, and Mexico natural resource boom work as a big push factor and increase economic growth. But in some other countries like Bolivia, Algeria, Islamic Rep. of Iran, and Indonesia economic growth significantly decrease after natural resource booms.
