امنيت و مشاركت اجتماعي زنان در مواجهه با نابهنجاري‌هاي محله‌اي (مطالعة وضعيت زندگي ساكنان برج‌هاي نواب و اطراف)

Neighborhood Security and Social Participation of Women

فضاهاي شهري صحنه‌هايي هستند كه فعاليت‌هاي عمومي زندگي شهري در آنها رخ مي‌دهد. احتمال وقوع جرم در فضاهاي بي‌دفاع شهري يا جرم‌زا، به‌دليل امكان‌پذيرنبودن رؤيت بصري، بيشتر است. پژوهش حاضر، كه در محله نواب تهران در پاييز سال 1393 صورت گرفته است، از نوع كيفي و به‌روش نظرية مبنايي است. داده‌ها از مسير مشاهدة ميداني و مصاحبة عميق با 30 نفر از افراد بالاي 25 سال (زنان خانه‌دار ليسانس و ديپلم، زنان و مردان كارمند و كسبة محل، نگهبان بوستان محله، رئيس سراي محله، رانندگان تاكسي و ديگر افراد مطلع دربارة موضوع) در محلة نواب جمع‌آوري شده است. به‌دنبال پاسخ به اين پرسش‌هاي كلي كه ساكنان اين محله چه وضعيتي دارند، چه راهكارهايي براي بهبود وضعيت زندگي آنها با مشاركت زنان محله تصور پذير است و آسيب‌هاي اجتماعي موجود، به چه اختلالاتي در كاركرد خانواده‌ها انجاميده است، سه مقولة "امنيت اجتماعي، به‌خطرافتادن بهداشت خانواده (رواني‌ـ‌جسمي) و اختلال در كنش‌هاي سازندة اجتماعي‌ـ‌فرهنگي" به‌منزلة مقولات برجسته استخراج شدند. مطابق نتايج، زنان محله مشاركت خود را بي‌نتيجه يا همراه با نتايج كوتاه‌مدت در بهبود وضعيت محله دانستند، آسيب‌ها به ايجاد نظمي جديد منجر شده بود كه هردو گروه بزهكاران پراكنده در محله و آسيب‌ديدگان را به واكنش‌هاي اغلب طعنه‌ آميز در قبال نظام برنامه‌ريزي و نظارت جامعه واداشته بود. دستاورد نهايي كاربردي پژوهشگر در ميدان تحقيق، شكل‌گيري فضاي تملك مقطعي فضا به‌دست زنان محله بود، كه اين مشاركت متداوم ديده نشد و زنان ساكن اين محدوده مشاركت اجتماعي مداوم را بي‌نتيجه، طنز آلود و حتي خطرناك ارزيابي كردند. در خلال تحقيق، توصيفي كه در سطحي بالاتر ‌دربارة وضعيت كلي فرهنگي‌ ـ‌ اجتماعي زنان و خانواده‌هاي ساكن برج‌هاي نواب در معرض آسيب‌هاي متعدد حاصل شد، "تقابل كارناوالي در فضاي شهري" نام گرفت.

Urban spaces, streets, squares, and parks in a city are among places where public activities are occurring. Some other spaces, where due to the lack of visual outlook, are unprotected and more capable of committing crime. The current research was conducted in unprotected urban spaces in the Navab street of Tehran. It aims to study the origins of criminal activities in this district and to provide solutions to increase security based on women participation in society. This qualitative study was conducted via grounded theory approach, emphasizing on Durkheim’s anomie theory, Wilson and Kling’s theory of broken windows. The participants included 40 individuals who resided in Navab Street and neighborhood of Salamat Park in District 11 of Tehran. Social and cultural conditions of residents, the degree of satisfaction of families living in this area, disruptions have been occurred in the functioning of residents were under examination in the survey. The findings indicated three major categories of social security including threat to family health (physical and psychological), and disruption in socio-cultural constructive actions. According to the results, local women considered participation in solving district’s problems to be inconclusive. Dominance of this view in the families had adverse effects on the quality of their life. The study encourages women to occupy these spaces for selling their hand works, trying to put an end on the dominance of criminals and offenders in these spaces.