نقش ارتباطات در توسعه‌ي مالزي: پيشينه‌ي تاريخي، نظام حقوقي و چشم‌انداز آتي

The Role of Communication in Development of Malaysia: A Historical Review and Analysis on Legal System and Future Perspective

هدف اين مقاله تحليل ساختار و نظام ارتباطي مالزي و بررسي تأثير آن در فرآيند توسعه‌ي اين كشور، به ويژه پس از استقلال است. در واقع از آنجايي كه مالزي همواره به عنوان يكي از الگوهاي موفق توسعه در بين كشورهاي درحال توسعه و مسلمان مطرح است، پرسش تحقيق اين است كه ساختار ارتباطات و نظام رسانه‌اي اين كشور چه نقشي در فرآيند توسعه ايفا كرده است. براي پاسخگويي به اين پرسش از روش تحقيق اسنادي نيز بررسي تحقيقات صورت گرفته در زمينه‌ي نقش ارتباطات در توسعه‌ي ملي كشور مالزي استفاده شده است. براساس نتايج تحقيق، وضعيت ارتباطات و نظام رسانه‌اي مالزي به پيروي از نيروها و گرايش‌هاي سياسي و فرهنگي- اجتماعي اين كشور از زاويه‌ي دو نوع نگاه قابل بررسي است. 1- نگاه رسمي (دولتي) مبني‌بر ضرورت انطباق با شرايط بومي و داخلي براي توسعه و امنيت اجتماعي و 2- نگاه آلترناتيو (منتقد) مبني‌بر ضرورت انطباق با استانداردهاي جهاني مبتني‌بر نظريه‌هاي آزادي و ليبراليستي.بر اساس نگاه دولتي و رسمي، رسانه‌ها و فضاي ارتباطي در مقياسي فراتر بخشي از «گفتمان توسعه» بوده و بر اين اساس رسانه‌ها و وسايل ارتباطي نه به اعتبار ركن چهارم دموكراسي، بلكه به اعتبار نقشي كه مي‌توانند در توسعه ايفا كنند، مورد توجه هستند.در مقابل، براساس نگاه آلترناتيو، رسانه‌ها و وسايل ارتباطي يكي از اركان اصلي حكومت‌مداري بوده كه بايد به صورت مستقل (ركن چهارم) به رسميت شناخته شده و از تقليل آن به نقش ابزاري در راستاي دستيابي به ساير اهداف، از جمله حفظ وضع موجود، اجتناب شود.از نظر تاريخي، رسانه‌ها و فضاي ارتباطي مالزي همواره در كشاكش بين دو اين گرايش قرار داشته و توازن يا عدم توازن بين دو گرايش بالا در مقاطع تاريخي مختلف، به ويژه پس از استقلال، تأثير زيادي در چگونگي توسعه‌ي كمّي و كيفي رسانه‌هاي ارتباطي، سياستگذاري و قانون‌گذاري ارتباطي و نيز نقشي كه آن‌ها در توسعه‌ي اين كشور ايفا كرده‌اند، داشته است.

The purpose of this article is to analyze the Communication System in Malaysia and the role it has played in the process of development in the history of this country, especially after independent in 1957. Based on the finding of this study, the state of communication and media in Malaysia can be traced from two perspectives: 1-official point of view which is looking at media from the realities and demands of local geo-political situation for national development and 2- Alternative point of view which looking at media from western prescription and global standard of media in this county. From the official point of view, which is represented by the prolonged government coalition, media and communication cannot be independent like what so called "fourth estate" in Western context; rather it is part of the "national politics of development" which must play role as an agent for social, cultural and political changes in parallel with other aspects of the society. According to the alternative point of view, in contract, communication and media must be considered as "fourth estate" and its obedience and forcing them to play role as an instrument of policy for the current status quo is not acceptable. Historically, media and communication in Malaysia has been caught between these two trends and unbalanced status between them have had major impact on the quality and quantity of media development, legislation and media regulation and the roles that have been determined for the media in the process of national development. This article, however, without considering the above mentioned trends and their philosophical assumptions, is an historical investigation and analysis on the role of media and communication system in development of Malaysia, and also try to provide a comprehensive picture of what has happened to the media, mechanism of media and communication control, state of ownership, media system and communication legislation. As a conclusion, it is also an effort to highlight the most challenges that this country currently is facing after the emergence of globalization and age of information.