شيوه‌هاي ترغيب در متون عرفاني با تكيه بر منظومه حقيقه‌الحقّ يا آينه حقّ‌نما

ترغيب، در متون عرفاني و ديني جايگاه ويژه‌اي دارد؛ همچنين مهمتر از تحذير و عامل هدايت غيرمستقيم افكار عمومي است. جستار حاضر موضوع ترغيب در متن حقيقه‌الحقّ يا آينه حقّ‌نما اثر عبداللطيف چشتي را به منظور نشان دادن تلاش سراينده اين منظومه در جلب سالكان به سمت عرفان توحيدي و نيز چگونگي جاودانه ساختن نام فرقه متبوع خود يعني چشتيّه را در تاريخ متون عرفاني بررسي مي‌كند. اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و شيوه‌اي نقادانه (برگرفته از شيوه‌هاي جديد زبان‌شناسي و تحليل متن با الهام از نظريّات كاركردگرايانه ياكوبسن و لاسوِل) طرّاحي شده و به سبك آنان، ترغيب را در پنج محور عقلاني و استدلالي، جوّ ترغيب، محرّك، مخاطب، پاداش و محتواي ترغيب بررسي كرده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد علاوه بر رعايت امتيازات و آرايه‌هاي كلامي كه ارزش ادبي فراواني براي اين اثر آفريده، كاربست مناسب و پربسامد ترغيب به عنوان يك شيوه آموزشي، بر غناي تعليمي اين متن افزوده‌است.