جرم شناسي زيست-اجتماعي و پيشگيري نوين از جرم

هدف: در اواخر قرن‌هاي نوزدهم و بيستم، تلاش‌هاي جرم‌شناختي جهت پيشگيري يا كاهش جرم بر بررسي علل فرضي زيست-اجتماعي جرم متمركز بود. اكثر اين استراتژي‌ها دربرگيرنده پيشنهادات اصلاح‌نژاد بودند يعني پيشنهادهايي كه امروزه غيراخلاقي و ناپسند محسوب مي‌شود. جرم‌شناسي مبتني بر بيولوژي و سياست‌هاي كنترل جرم با پيچيدگي جديد و توجه به اهميت بافت اجتماعي دوباره ظهور كرده‌اند. علاوه بر اين، پيشگيري تكاملي جرم، با تمركز اجتماعي بر عوامل ريسك بيولوژي/روان-شناسي در دوره‌ي اوليه زندگي، در جرم‌شناسي مؤثرتر شده است. اين مقاله رابطه بيولوژي با پيشگيري مدرن از جرم را بررسي مي‌كند. مطالب و روش‌ها: بررسي توصيفي از ادبيات نظري و تجربي بيولوژي و پيشگيري تكاملي جرم. يافته‌ها: تعداد فزاينده‌اي از برنامه‌هاي پيشگيري تكاملي جرم وجود دارد كه عوامل ريسك بيولوژي براي بزهكاري و ارتكاب بعدي جرم را مورد بررسي قرار مي‌دهد. اين برنامه‌ها درحوزه‌ي خانوادگي، مدرسه و جامعه قابل مشاهده هستند. شواهد حاكي از آن است كه اين برنامه‌ها مي‌توانند جرم را كاهش دهند. نتيجه‌گيري: از آن‌جايي كه پيشگيري بيولوژيكي جرم هنوز به‌عنوان يك رشته مجزا پديدار نشده است، يافته‌ها نشان مي‌دهند كه برنامه‌هاي پيشگيري از جرم مي‌توانند و حتماً به بيولوژي از منظر جامعه‌شناسي مي‌پردازد و اين برنامه تأثير قابل توجهي بر جرايم داشته‌اند.