كليدواژه :
ليشمانيوزجلدي , ناقل , خاورميانه , ايران , مناطق نظامي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: ليشمانيوز جلدي (CL) در حال حاضر مهمترين بيماري منتقله توسط ناقلين در ايران است. دو نوع ليشمانيوز جلدي روستايي وشهري در كشور وجود دارد كه توسط فلبوتموس پاپاتاسي و سرجانتي منتقل م يشود. نيروهاي نظامي در مقايسه با ديگر افراد بدليل شرايط شغلي بيشتر در معرض ابتلا به اين بيماري ميباشند. اين افراد در صورت ابتلا شدن، با توجه به دوره كمون اين بيماري، مي توانند بيماري را به نقاط ديگر كشور انتقال داده و موجب گسترش و انتشار آن شوند. در اين مطالعه مروري به شيوع بيماري درايران و بويژه در مناطق نظامي و نيز تعدادي از كشورهاي خاورميانه پرداخته مي شود. همچنين به اهميت آشنايي پرسنل نظامي با علائم باليني و روش هاي پيشگيري، تشخيص و درمان ليشمانيوز جلدي در راستاي پيشگيري از گسترش بيماري اشاره مي شود.
روشها: در اين مطالعه مروري روايتي، 302 مقاله علمي (در بازه زماني 2018- 1980) باتركيبي از كلمات كليدي شامل ليشمانيوز جلدي، تشخيص وكنترل، ناقل، مخزن، خاورميانه، ايران و مناطق نظامي از پايگاه‌هاي اطلاعاتي اختصاصي مانندSienceDirect, PubMed, Google Scholar, IranMedex, Scopus, SID, Magiran انتخاب شدند. سپس مقالات غيرمرتبط حذف و اطلاعات لازم از 113 مقاله استخراج شد.
يافته‌ها: در اين مطالعه مروري به علائم باليني بيماري، روشهاي نمونه برداري و تشخيص از جمله مستقيم، كشت، مولكولي، هيستولوژي، ايمونوهيستوشيمي، ايزوآنزيمي و روش هاي نويني مانند ( HRM:High resolution melt) و (Nucleic acid sequence based assay: NASBA) و نيز استراتژي هاي درمان و كنترل مخازن و حاملين پرداخته شده است.
نتيجه‌گيري: با توجه به روند افزايشي ليشمانيوز جلدي در سال هاي اخير در مناطق مختلف ايران و كشورهاي همسايه لازم است تا مسئولين بهداشتي نيروهاي مسلح آگاهي كافي و مفيدي در خصوص شناخت علائم باليني، مخازن، ناقلين و روشهاي كنترل و پيشگيري و تشخيص و درمان بيماري داشته باشند. اين آگاهي پرسنل نظامي را قادر ميسازد تا آموزش هاي لازم را جهت چگونگي كنترل بيماري در مناطق نظامي و ديگر مناطق كشور كسب نمايند و با برنامه‌ريزي هاي دقيق از انتشار و گسترش بيماري جلوگيري كنند.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Cutaneous leishmaniasis (CL) is the main vector-borne disease in Iran. There are two types of rural and urban CL which are transmitted by Phlebotomus papatasi and Phlebotomus sergenti. Military forces are more susceptible to this disease than other people due to their job conditions. In case of infection, according to the commune period, they can spread the disease to other parts of the country. In this review, the prevalence of the disease in Iran, especially in military areas as well as in a number of Middle Eastern countries, is addressed. In addition, the importance of awareness of military personnel with clinical symptoms and methods of prevention, diagnosis, and treatment of CL are mentioned.
Methods: In this narrative review, 302 articles were selected (1980 to 2018) by searching scientific databases such as Science Direct, PubMed, Google Scholar, Iran Medex, Scopus, SID, and Magiran using different combination of keywords including CL, diagnosis and control, vector, reservoir, epidemiology, middle-east, Iran and military areas. Then, unrelated articles were removed and the necessary data was extracted from 113 articles.
Results: In this review, clinical signs of the disease, sampling and diagnostic methods including direct, culture, molecular, histology, immunohistochemistry, isoenzymes and new methods such as High resolution melt (HRM) and Nucleic acid sequence based assay (NASBA), also therapeutic strategies and control of the reservoirs and carriers have been presented.
Conclusion: Considering the increasing trend of CL in recent years in different parts of Iran and neighboring countries, it is necessary for the health authorities of the armed forces to have sufficient knowledge about the recognition of clinical signs, reservoirs, carriers, and methods of control and prevention, diagnosis and treatment of the disease. This knowledge enables military personnel to provide training in how to control the disease in the military and other areas of the country, and prevent the spread of the disease through accurate planning.
