اثر آپوپتوتوزي دفروكسامين بر رده سرطاني سلول گليال در شرايط برون تني

In-vitro Apoptotic Effects of Deferoxamine on the Glioblastoma Cell Line

زمينه: دفروكسامين به عنوان يك داروي شلات كننده آهن مطرح است. در مطالعات گذشته به اثرات مهاركننده رشد اين دارو بر سلول‌هاي رده اريترولوكمي اشاره شده است. هدف مطالعه حاضر ارزيابي اثرات دفروكسامين بر روي سلول‌هاي B92 به عنوان مدلي از سرطان سلول‌هاي گليال بوده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي تعداد 104×6 سلول از رده B92 به مدت 24 ساعت با درصدهاي متفاوت شامل: صفر،10، 50 و 100 ميكرومولار از دفروكسامين در حضور فريك كلريد (10 ميكرومول بر ليتر) يا عدم حضور فريك كلريد تيمار شدند. تغييرات ريخت‌شناسي سلول‌هاي تيمار شده با استفاده از ميكروسكوپ نوري معكوس در مقايسه با نمونه كنترل مورد ارزيابي قرار گرفت. اثرات مهار رشد و كشندگي دفروكسامين با استفاده از آزمون احياي (دي متيل تيازول– دي فنيل تترازوليوم برومايد، MTT) و برداشت رنگ قرمز خنثي سنجيده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري كروسكال واليس تحليل شدند. 0.05>P به عنوان سطح معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: اثرات مهاري دفروكسامين بر روي رشد رده سلولي B92 بعد از 24 ساعت مشخص شد به طوري كه سلول‌ها در حضور دفروكسامين شروع به جمع شدن كردند. فريك كلريد (10 ميكرومول بر ليتر) مانع اين تغييرات ظاهري شد. همچنان نتايج مشخص كرد كه دفروكسامين به طور معني‌داري موجب مهار قدرت حياتي و ميزان زنده ماني سلول‌هاي B92 به صورت وابسته به دوز مي‌شود. به علاوه، داده‌ها نشان داد كه فريك كلريد مانع از بروز اثرات تيمار سلول‌هاي B92 با دفروكسامين مي‌گردد. نتيجه‌گيري: دفروكسامين در شرايط برون تني داراي اثرات ضد تكثيري بر رده سلول گليال B92 مي‌باشد.

Background: Research suggests the inhibitory effects of deferoxamine as an iron chelator on erythroleukemia cells. The present study was conducted to investigate the effects of deferoxamine on B92 cells as a model of glial cells carcinoma. Materials and Methods: The present experimental study treated 6×104 B92 cells with 0, 10, 50 and 100 µM of deferoxamine for 24 hours in the presence or absence of 10 μmol/l of ferric chloride. Morphological changes were evaluated in the treated cells compared to in the control sample using an inverse optical microscope. The inhibitory and cytotoxic effects of deferoxamine were evaluated using the dimethylimidazole-diphenyl tetrazolium bromide (MTT) reduction and neutral red uptake assay. The data were analyzed using the Kruskal-Wallis test. P <0.05 was set as the level of statistical significance. Results: The inhibitory effects of deferoxamine on the proliferation of B92 cells were identified after 24 hours in a way that the cells began to accumulate in the presence of deferoxamine. Ten μmol/l of ferric chloride prevented these morphological changes. Deferoxamine was also found to significantly and dose-dependently inhibit the vitality and viability of B92 cells. Moreover, the data showed that ferric chloride prevents the emergence of the effects of treating B92 cells with deferoxamine. Conclusion: Deferoxamine exerts in-vitro antiproliferative effects on the glial cell line B92.