ارزيابي قابليت تجمع زيستي سرب در حلزون آب شيرين (Lymnaea truncatula) در معرض غلظت‌هاي تحت كشنده آفت‌كش‌هاي پريميكارب و بي‌تورين

پريميكاب، آفت‌كش كارباماته، بي‌تورين، آفت‌كش زيستي و فلز سرب به عنوان متداول‌ترين آلاينده‌هاي محيطي طبقه‌بندي مي‌شوند كه ممكن است اثرات مختلفي بر يكديگر و بر ارگانيسم‌هاي آبزي داشته باشند. لذا اين مطالعه با هدف ارزيابي اثرات سينرژيك و آنتاگونيستي آفت‌كش‌هاي پريميكارب و بي-تورين بر تجمع زيستي سرب در حلزون آب شيرين (Lymnaea truncatula) است. حلزون‌ها در قالب يك طرح كاملاً تصادفي در معرض غلظت‌هاي مختلف تحت كشنده پريميكارب (0/0، 5/0 و 1 ميلي‌گرم در ليتر) و بي‌تورين (0/0، 5/0 و 1 ميلي¬ليتر در ليتر) به تنهايي و توأم با سرب (0/0 ، 1/0 و 2/0 ميلي-گرم در ليتر) به مدت 8 روز قرار گرفتند. با افزايش غلظت پريميكارب از 5/0 به 1 ميلي¬گرم در ليتر تجمع سرب در بافت حلزون¬ها افزايش يافت اما با افزايش غلظت بي¬تورين از 5/0 به 1 ميلي¬ليتر در ليتر تجمع سرب در بافت حلزون¬ها نسبت به حلزون¬هاي قرارگرفته در معرض سرب به تنهايي افزايش معني-داري را نشان نداند. نتايج اين مطالعه نشان مي¬دهد كه اثرات سينرژيك پريميكارب بر تجمع زيستي سرب در بافت حلزون، به شدت غلظت اين آفت‌كش در آب بستگي دارد اما آفت‌كش زيستي بي¬تورين در غلظت بالاي سرب اثر سينرژيك بر تجمع زيستي سرب دارد. همچنين نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه حلزون (Lymnaea truncatula) مي¬تواند به عنوان شاخص زيستي مفيدي براي ارزيابي و پايش محيط‌زيست به خصوص اكوسيستم‌هاي آبي آلوده به فلزات سنگين و آفت‌كش‌ها مورد استفاده قرار گيرد.