مطالعه اثرات مزارع پرورش قزل‌آلاي رنگين‌كمان (Oncorhynchus mykiss) بر جوامع درشت بي‌مهرگان كف زي بر اساس شاخص‌هاي زيستي نهر زرين گل- استان گلستان

يكي از معضلات رودخانه‌ها و نهرهاي ايران خروجي پساب مزارع پرورش ماهي قزل‌آلاي رنگين‌كمان به داخل آن‌ها است. هدف از انجام تحقيق حاضر، تعيين ميزان آلودگي آلي نهر زرين گل در ايستگاه‌هاي نمونه‌برداري شده، با استفاده از شاخص زيستي، هيلسنهوف و BMWP وASPT مي‌باشد. نمونه‌برداري از درشت بي‌مهرگان كف زي اين رودخانه توسط نمونه‌بردار سوربر، طي دو فصل از 6 ايستگاه‌ در محل‌هاي ورودي، خروجي و 500 متر بعد از هر مزرعه در سه تكرار انجام شد. در مجموع 2179 نمونه از بزرگ بي‌مهرگان كف زي شناسايي شدند كه به 15 جنس، 30 خانواده و 8 راسته تعلق داشتند. نتايج نشان داد كه پساب مزارع پرورش ماهي تأثير معني‌داري بر پارامترهاي نيترات و اكسيژن محلول آب داشته است. همچنين بيشترين امتياز شاخص BMWP و ASPT مربوط به ايستگاه اول در فصل زمستان به دست آمد؛ درحالي‌كه كمترين امتياز به ايستگاه پنجم و دوم (بعد از خروجي پرورش ماهي) در فصل بهار تعلق گرفت كه در طبقه متوسط از نظر كيفيت آب است. بيشترين امتياز شاخص هيلسنهوف در ايستگاه دوم (31/5) فصل زمستان، كيفيت آب در كلاسه نسبتاً ضعيف قرار دارد. نتايج كلي از كاهش خانواده‌هاي حساس به آلودگي و شاخص‌هاي زيستي نشان داد، ايستگاه‌هاي بلافاصله بعد از مزارع از آلودگي بيشتري نسبت به قبل آن‌ها برخوردار بوده كه نشانگر كاهش كيفيت آب است.