جلوه‌هاي مقاومت در اشعار نصرالله مرداني و بدوي الجبل

The Reflections of Resistance in Nasrullah mardani's and Badawi al-Jabal's poetry

ادبيات مقاومت، نوعي از ادبيات متعهّد و ملتزم است كه از يك طرف به شرح و بيان مبارزة جامعه در برابر آنچه حيات مادي و معنوي خود را تهديد مي‌كند، مي‌پردازد و از طرف ديگر، براي جامعه روحية مقاومت در برابر هر گونه ظلم و تجاوز ايجاد مي‌كند. اين نوع ادبي در دوران معاصر، در ايران و جهان عرب به خاطر حوادث ناگوار پررنگ‌تر شده‌است. از ميان شاعران معاصر كه در اين زمينه نوشته‌هاي بسياري دارند، مي‌توان به نصرالله مرداني در ايران و بدوي الجبل در جهان عرب اشاره كرد كه بحران‌هاي سياسي و اجتماعي جامعه خود را در آثارشان بازتاب داده‌اند. اين پژوهش برآن است تا به بررسي جلوه‌هاي ادبيات مقاومت در اشعار نصرالله مرداني و بدوي الجبل با روش توصيفي –تحليلي و در چارچوب مكتب تطبيقي آمريكايي بپردازد. يافته‌هاي اساسي اين پژوهش نشان مي‌دهند كه جلوه‌هاي مقاومت از قبيل وطن‌پرستي، دعوت به مقاومت، دفاع از ملت خود، استعمارستيزي، ظلم‌ستيزي، تجليل از شهيد، اعتراض سياسي و اجتماعي و ... در اشعار هر دو شاعر جلوه‌گر شده‌اند؛ بدون اينكه از يكديگر متأثّر باشند.

In the contemporary era, Iran and the Arab world faced bloody events such as the Constitutional Revolution against the Qajar tyrants, Islamic Revolution Against tyrannical regime of Pahlavi, Holy Defense during Iraq's Imposed War Against Iran, occupation of Arab countries by Western colonialism, successive Arab revolutions to gain independence and freedom, Zionist occupation of Palestine, affliction of Arab states with treacherous governments and Western colonial rule, all of which have been reflected in the literature of both nations. Among contemporary Iranian poets, Nasrullah Mardani and among contemporary Arab poets, Badawi al-Jabal, have referred to the political and social crises in their societies and defended their nations in their words as weapons and have called them to resist the oppression of tyrannical and aggressive colonialists.