عملكرد زير شكن كج ساق توام با تيغه‌هاي سطحي در يك خاك با بافت رسي

Performance of a Bentleg Subsoiler with Shallow Tines in a Clay Soil

در تحقيق حاضركه به منظور رفع مشكلات و كاهش انرژي مورد نياز خاك ورزي عميق در مزارع نيشكر در ميان آب خوزستان انجام پذيرفت، سعي گرديد كه با تعبيه تيغه‌هاي سطحي در جلوي زير شكن كج ساق، نيروي كشش لازم كاهش و ويژگي‌هاي فيزيكي خاك بهبود يابند. آزمايش‌ها در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي شامل 6 تيمار و در سه تكرار به اجرا در آمد. تيمارها عبارت بودند از: اول زيرشكني به كمك تيغه‌هاي ريپر سوار بر بولدوزر، دوم زيرشكن كج ساق بدون تيغه سطحي، سوم و چهارم زير شكن كج ساق با يك تيغه سطحي در عمق‌هاي ½ و ⅓ عمق اصلي و پنجم و ششم، زير شكن كج ساق همراه با دو تيغه سطحي در عمق‌هاي ½ و ⅓ عمق اصلي. نتايج نشان داد كه در ميان تيمارهاي زيرشكن كج ساق، زيرشكن كج ساق بدون تيغه‌هاي سطحي، داراي بيشترين مقاومت كششي بوده و در ساير تيمارهاي زير شكن كج ساق به لحاظ تعبيه تيغه‌هاي سطحي، مقاومت كششي كاهش يافته است. افزايش عمق و تعداد تيغه‌هاي سطحي در كاهش نيروي كششي مؤثر بوده است. زيرشكن كج ساق با دو تيغه سطحي و در عمق ½ عمق اصلي، داراي كمترين توان مصرفي بوده و در مجموع تعبيه تيغه‌هاي سطحي در عمق‌هاي ياد شده به طور متوسط 21 درصد توان مصرفي را نسبت به زير شكن كج ساق بدون تيغه‌هاي سطحي كاهش داد. سطح به هم خورده خاك و هم‌چنين سطح مقطع خاك به هم خورده به ازاي عرض واحد در تيمار ريپر حداقل بود. به طور متوسط به كارگيري تيمارهاي زيرشكن كج ساق، سطح به هم خورده به ازاي عرض واحد در مقايسه با تيمار ريپر را تا 2/3 برابر افزايش داد. ساير نتايج بيانگر آن است كه بيشترين شاخص مخروطي مربوط به تيمار ريپر بوده و تيمار زيرشكن كج ساق بدون تيغه سطحي و زير شكن كج ساق با تيغه‌هاي سطحي، كاهش شاخص مخروطي را موجب گرديده‌اند. درصد لغزش چرخ‌هاي محرك تراكتور در كليه تيمارهاي زير شكن كج ساق در دامنه 16- 12 درصد قرار داشته و بدين ترتيب گزينه مناسبي جهت زيرشكني در اراضي سنگين، پيش رو قرار مي گيرد.

The present research was intended to alleviate the problems and costs of deep tilling in sugarcane production in Mian-Ab sugarcane farms located in Khuzestan province, Iran. The main objective was to investigate the feasibility of subsoiling operations with bentleg subsoiler (BLS) equipped with shallow tines, a combination expected to increase the critical depth resulting in less power consumption and improved soil physical conditions. Six treatments arranged in a completely randomized block design were used to measure the draft force (except for the bulldozer mounted rippers), disturbed soil cross-sectional area and penetration resistance. The treatments included (1) subsoiling with rippers mounted on bulldozer, (2) BLS without attachment, (3), and (4) BLS equipped with single tine at working depths of ½ and ⅓ of target depth, (5) and (6) BLS equipped with two tines at ½ and ⅓ target depth. The experiment was replicated three times. The results indicated that BLS without attachment had the highest draft requirement as compared with other BLS treatments with shallow tines. In general, tine attachment resulted in less draft mainly due to displacement of critical depth to lower soil zones. Increasing the number and depth of shallow tines resulted in less draft force. The BLS equipped with two tines working at ½ target depth exhibited minimum drawbar power. The inclusion of shallow tines resulted in 21% reduction in drawbar power requirement as compared to BLS without tine attachment. The cross-sectional area of the soil tilled by ripper was minimum. Furthermore, the tilled area was not uniform and subsequent subsoiling operations were needed. The average soil cross-sectional area per unit width was improved by BLS treatments by a factor of 2.3 as compared with that of ripper. The highest cone index was obtained in plots tilled by ripper the BLS reduced this index in a significant manner. The soil worked with subsoiler equipped with tines exhibited the least resistance. The range of wheel slippage for BLS treatments was 12-16% which lies in the upper end of the recommended range for optimum traction efficiency. The proposed idea proved prominent in subsoiling fine textured compact soils.