تحولات روند و الگوهاي مهاجرت داخلي در استان هاي ايران

Trends and Patterns of Internal Migration in Iran

هدف از مقاله پيش رو، واكاوي تحولات روند و الگوهاي مهاجرت داخلي در ايران در سه دهه‌ي اخير مي‌باشد. روش تحقيق مورد استفاده در مقاله، كمّي از نوع توصيفي ـ تحليلي و مبتني بر تحليل ثانويه‌‌ي داده‌هاي مهاجرت سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال‌هاي 1375، 1385 و 1390 است. نتايج بيانگر تغيير الگوهاي جريان مهاجرت‌هاي داخلي به سمت افزايش مهاجرت‌هاي برون ‌استاني است. مهاجرت‌هاي بين‌استاني از 35 درصد در دوره‌ي 75-1365 به 40 درصد در دوره‌ي 90-1385 افزايش يافته است. همچنين نتايج نشان داد بيشترين مبادله‌ي مهاجرتي استان‌هاي كشور با استان تهران و استان‌هاي همجوارشان بوده است. استان‌هاي تهران (به‌همراه البرز)، سمنان، قم، يزد و اصفهان همواره مهم ترين استان‌هاي مهاجرپذير كشور بوده‌اند. در مقابل، استان‌هاي آذربايجان‌شرقي، آذربايجان‌غربي، اردبيل، ايلام، چهارمحال‌‌ و بختياري، سيستان‌‌ و‌‌ بلوچستان، كردستان، كرمان، كرمانشاه، كهكيلويه‌‌ و‌‌ بويراحمد، لرستان و همدان از استان‌هاي مهاجرفرست كشور بوده‌اند. به‌طور كلي، با توجه به ميزان‌هاي بالاي بيكاري و كمبود فرصت‌هاي شغلي در استان‌هاي مهاجرفرست كشور و همچنين نابرابري هاي توسعه اي، انتظار مي‌رود جريان مهاجرت‌هاي بين ‌استاني در كشور افزايش يابد.

This article aims to explore changes in trends and patterns of internal migration during last three decades with using secondary analysis of Iranian censuses data. The results showed changing pattern of migration from intra to inter provincial migration. During last three decades, inter provincial migration increase from 35 to 40 perecent of migrations. The findings indicated that the most inter-provincial migration flows have done toward to their neighboring provinces and Tehran (the capital of Iran). The provinces of Tehran, Alborz, Semnan, Qom, Yazd and Isfahan have always considered destinations for internal migrants. In contrast, the provinces of East and West Azarbaijan, Ardebil, Ilam, Chahar Mahal-e Bakhtiyari, Sistan and Baluchestan, Kordestan, Kerman, Kermanshah, Kohgiluyeh va Boyer-Ahmad, Lorestan and Hamedan have been the most origins of internal migration. In conclusion, regarding high unemployment and lack employment opportunities in the most of origin provinces and also, development inequality, we expect inter-provincial migration flows to increase.