مقايسه تأثير هشت هفته تمرين اينتروال شديد و تركيبي قدرتي-استقامتي بر سطوح سرمي فاكتور رشدي فيبروبلاست-21 (FGF-21) در زنان ديابتي نوع دو

The comparision of effect of 8 weeks of intense interval training and combined strength-endurance training on fibroblast growth factor-21 (FGF-21) levels in women with type 2 diabetes

مقدمه: برنامه‌هاي مراقبت پرستاري ديابت نوع دو متنوعي همچون فعاليت ­بدني منظم پيشنهاد شده ­است. هدف از اين پژوهش تعيين تفاوت تأثير هشت هفته تمرين اينتروال شديد و تركيبي قدرتي-استقامتي بر سطوح سرمي فاكتور رشدي فيبروبلاست-21 (FGF-21) در زنان ديابتي نوع دو است.روش­كار: در اين تحقيق نيمه تجربي 42 نفر از زنان ديابتي داراي اضافه­وزن با دامنه سني 45-60 سال و قند خون ناشتاي بزرگ‌تر 126 ميلي‌گرم در دسي ليتر به‌ طور داوطلبانه انتخاب و به‌طور تصادفي در سه گروه تناوبي شديد (N =14)، تمرين تركيبي (N =14) و كنترل (N =14) قرار گرفتند و به مدت هشت هفته تمرين كردند. گروه تناوبي شديد سه جلسه در هفته 4-10 تكرار آزمون وينگيت 30 ثانيه ­اي بر روي ارگومتر را با تلاش حداكثر انجام دادند. گروه تركيبي سه جلسه در هفته تمرين هوازي با 60 درصد حداكثر ضربان قلب و دو جلسه در هفته تمرين مقاومتي با 70 درصد يك تكرار بيشينه انجام دادند. گروه كنترل هيچ‌گونه فعاليت منظمي نداشتند. FGF21 زنان 24 ساعت قبل و بعد از اتمام دوره تمريني از طريق خون‌گيري اندازه­ گيري شد. جهت تعيين تفاوت­هاي درون­گروهي از آزمون t وابسته و جهت تعيين تفاوت­هاي ميان گروه‌ها از روش آماري تحليل كوواريانس استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد ميزان FGF21 سرمي نيز در هيچ‌يك از گروه ­هاي تناوبي شديد، تركيبي و كنترل تغيير معني­ داري نداشت، ولي در گروه كنترل نزديك به معني­ داري بود (087/0P=)، همچنين، پس از هشت هفته تمرين با وجود افزايش ميزان FGF21 در گروه تمرين تناوبي شديد و تركيبي بين ميانگين داده ­هاي پيش‌آزمون و پس‌آزمون گروه‌هاي تناوبي شديد (p = 0.158)، تركيبي (p = 0.279) و كنترل (P=0.834) اختلاف معني­ داري وجود ندارد. نتايج مقايسه بين گروهي تفاوت معني ­داري بين گروه­­ هاي تمريني نشان نداد (p=0.819). نتيجه­ گيري: با توجه به كارايي يكسان ديده شده بين دو مداخله ورزشي مي­توان نتيجه گرفت كه برنامه هاي مراقبت پرستاري براي بيماران ديابتي نوع دو مي­تواند شامل اين دو شيوه ورزشي با توجه به زمان در دسترس باشد. همچنين عدم معني­داري را به‌ طوركلي، مي­توان ناشي از كوتاه بودن طول دوره، سن آزمودني ­ها و سطح آمادگي آن‌ها دانست، كه با توجه به اين موارد، نياز به انجام تحقيقات طولي در اين زمينه همچنان باقي است.

Introduction: Several kinds of physical activity suggested to prevent diabete. The aim of this study was to determine the different effect of 8 weeks of intense interval sprint training and the combination of fibroblast growth factor-21 (FGF21) levels in women with type 2 diabetes. Methods: In this quasi-experimental study, 42 women aged 45-60 years with diabetes have a greater score and fasting blood sugar of 126 milligrams per deciliter are recruited and randomly assigned to three groups: SIT (N =14), combined exercise (N =14) and control (N =14) were trained for 8 weeks. Group SIT 3 times a week 4-10 reps 30-second Wingate test performed on the ergometer with maximum effort. Group combination of aerobic exercise 3 times a week with 60% of maximum heart rate and 2 sessions per week of resistance exercise performed at 70% of one repetition maximum. The control group did not have any regular activity. FGF21 was measured through blood samples 24 hours before and after the training period. To determine within groups differences dependent t-test and to determine differences between groups covariance were used. Results: The results showed that after 8 weeks of training, despite the Increase in FGF21 in the SIT and combination, the average pretest and posttest groups data SIT (p = 0.158), combination (p = 0.279) and control (P=0.834) there is a no significant difference. The comparison between the groups showed no significant difference between the exercise groups (p=0.819). Conclusions: In general, Serum FGF21 levels showed no significant change in any of the groups was significant but nearly SIT in achieving this result can be caused by short duration, age and fitness level of the participants knew that due to this, the need for longitudinal studies in this field remain.