بررسي مقايسه اي يادگيري حل مسئله و سخنراني بر آگاهي و عملكرد دانشجويان پرستاري

Comparing Lecture and Problem-based Learning Methods in Teaching Gastrointestinal Part of Patients' Health Assessment on Nursing Students’ Knowledge and Their Performance

مقدمه: آموزش با رويكردهاي يادگيري فعال و دانشجو - محور در بهبود مهارت حل مسأله موثر است. اين پژوهش با هدف تعيين تاثير آموزش به شيوه مبتني بر حل مسئله و سخنراني بر آگاهي و عملكرد دانشجويان پرستاري اجرا شد. روش كار: اين مطالعه ­ي نيمه تجربي دو گروهه با طراحي پيش و پس آزمون در سال 1394 بر روي 64 دانشجوي نيم سال سوم رشته پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي قم كه درس بررسي وضعيت سلامت را انتخاب نموده بودند، صورت گرفت. دانشجويان بصورت تصادفي به دو گروه (32 نفره) تقسيم شدند. پس از آموزش به دو شيوه حل مسئله و سخنراني، ميزان آگاهي و عملكرد در هر دو گروه، به­ترتيب با استفاده از پرسشنامه و چك ليست دو ماه پس از آموزش اندازه­ گيري شد. داده­ ها با استفاده از آزمون ميانگين، انحراف معيار، فيشر، تي مستقل و زوجي تجزيه و تحليل با سطح معني داري (0/05=p) انجام شد. يافته ها: آموزش سبب افزايش معناداري در ميانگين نمرات آگاهي (9.66 ± 1.92) و عملكرد (4.16 ± 1.41) در گروه يادگيري بر اساس حل مسئله نسبت به گروه سخنراني با ميانگين (6/28± 1/9) براي آگاهي و (2/81 ± 1/71) براي عملكرد شد. تفاوت معني­ داري بين گروه سخنراني و حل مسئله قبل از مداخله به لحاظ ميزان آگاهي وجود نداشت (P = 0.574). نتيجه گيري: اگرچه هر دو شيوه­ ي آموزشي موثر بودند اما روش حل مسئله در ارتقاء آگاهي و عملكرد، موثرتر از روش سخنراني نشان داده شد؛ از آن­جايي كه، مدرس در اين روش روند بحث را مديريت كرده، بازخورد مثبت مي­دهد و در نهايت خلاصه سازي مي­ كند، به نظر موثرتر است

Introduction: Training with active learning approaches and student - centered are more effective to strengthen problem-solving skills in nurses. The aim of this study was to determine the effect of PBL method and lecture on nursing students' knowledge and performance in Qom Islamic Azad University. Methods: This quasi-experimental study with two groups of pre-post test method was conducted during 2015 on 64 nursing students (in their third semester) who had chosen evaluation of health status course in Qom Islamic Azad University. The students were randomly divided into two groups of cases (32 persons). Having applied PBL and lecture during 2 week, knowledge and performance were evaluated via one questioner and checklist at the end of two months after the course. Data was analyzed using mean, standard deviation, Fisher, dependent and independent t-Test. The level of significance was 0.05. Results: Learning significantly increased the mean scores of knowledge (9.66 ± 1.92) and performance (4.16 ± 1.41) in the learning group based on problem solving in relation to the lecture group with (6/28± 1/9) for knowledge and (2/81 ± 1/71) for performance There was no significant difference between the lecture group and the problem solving before the intervention in terms of level of knowledge (P = 0.574). Conclusions: our results suggest that although both forms of teaching were effective, PBL seemed to be more effective than Lecture in improving knowledge and performance; because the instructor manage the process of discussion, give positive feedback, and conduct a summary.