بررسي سطح يادگيري سازماني پرستاران بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران و تاثير پذيري آن از مولفه فرهنگ سازماني

The study of organizational learning level of nurses in hospitals affiliated to Tehran University of Medical Sciences and its impact on organizational culture component

مقدمه: يادگيري سازماني نقش مهمي در موفقيت يك سازمان دارند، هدف از اين تحقيق بررسي سطح يادگيري سازماني پرستاران بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران و تأثير پذيري آن از مؤلفه فرهنگ سازماني بود. روش كار: پژوهش حاضر، مطالعه اي توصيفي_مقطعي است. جامعه آماري اين تحقيق، پرستاران بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1395 است كه با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه 242 نفر به دست آمد، نمونه گيري به صورت تصادفي ساده بود. ابزار اصلي براي كسب داده­هاي اين تحقيق پرسشنامه فرهنگ سازماني دنيسون، پرسشنامه يادگيري سازماني نيف و برگه اطلاعات فردي و اجتماعي بود. پايايي پرسشنامه ها به روش آلفاي كرونباخ براي پرسش نامه فرهنگ سازماني 0/81 و براي يادگيري سازماني 0/84 بدست آمد. براي تعيين ميزان همبستگي از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمره فرهنگ سازماني پرستاران 3.44 ± 0.75 از 5 و ميانگين نمره يادگيري سازماني3.23 ± 0.82 از 5 به دست آمد. در بين مؤلفه هاي فرهنگ سازماني، فرهنگ مشاركتي با ميانگين نمره 3.81 ± 0.74 از 5 بيشتر از ساير مؤلفه ها در محيط كار پرستاران شاغل در بيمارستان هاي علوم پزشكي تهران وجود دارد. ضريب همبستگي پيرسون بين فرهنگ سازماني و يادگيري سازماني در بين پرستاران برابر (r= 0.84, P <0.0001) به دست آمده است. همچنين بين مؤلفه هاي فرهنگ سازماني، فرهنگ تداوم بيشترين رابطۀ معنادار را با يادگيري سازماني دارد. نتيجه گيري: فرهنگ سازماني رابطه مثبت و معناداري با يادگيري سازماني دارد، و مديران بيمارستان هاي تحت نظر علوم پزشكي تهران مي توانند با آموزش و بهبود ساختار فرهنگ سازماني در بيمارستان ها خود يادگيري سازماني پرستاران را افزايش دهند.

Background: Organizational culture and learning play an important role in the success of an organization. The purpose of this study was to examine the level of organizational learning of nurses in hospitals affiliated to Tehran University of Medical Sciences and its impact on organizational culture component. Methods: The present study is a cross-sectional descriptive study. The statistical population of this study was nurses of hospitals affiliated to Tehran University of Medical Sciences in 2016. The sample size was 260 using Cochran formula. Sampling was simple random. The main tool for this study was demographic information questionnaire, Denison organizational culture questionnaire, Nif organizational learning questionnaire .The reliability of the questionnaires was 0.81 for organizational culture questionnaire and 0.84 for organizational learning. Pearson coefficient was used to determine the correlation coefficient. Results: The mean score of organizational culture of nurses was 3.44 ± 0.75 out of 5 and the mean of organizational learning score was 3.23 ± 0.82 out of 5. Among organizational culture components, participatory culture with a mean score of 3.81 ± 0.74 is more than other components in the work environment of nurses working in Tehran medical sciences hospitals. Pearson correlation coefficient between organizational culture and organizational learning among nurses was equal to 0.84 and significant level of P <0.0001, so there is a positive and significant relationship between these two variables. Conclusion: Organizational culture has a positive and significant relationship with organizational learning, and managers of Tehran medical sciences hospitals can improve organizational learning by training and improving the organizational culture structure in hospitals.