كاربست رويكرد زمينه گرايي در بازآفريني بافت هاي تاريخي (نمونه موردي: ميدان صاحب الامر تبريز)

Applying the contextualism approach in regeneration of historical textures Case Study: Tabriz SAHEB-AL-AMR Square

زمينه بافت‌هاي تاريخي، به ‌عنوان ميراثي از گذشتگان آموزه‌هايي از خرد جمعي انسان‌ها را در طول تاريخ به نمايش مي‌گذارند، از اين رو رهاكردن آن‌ها، انسان معاصر را از قرار گرفتن در مسير تداوم تاريخي كه رمز بقاي هر فرهنگي است، باز مي دارد. ضرورت پژوهش حاضر نيز، از يك‌سو ارزش و اهميت زمينه بافت تاريخي ميدان صاحب‌الامر به ‌عنوان يكي از مهمترين فضاهاي معماري و شهري تبريز درگذشته است و از سوي ديگر كالبد نا به سامان وضع موجود مجموعه مذكور، در عصر حاضر بوده است. بر اين اساس هدف اصلي پژوهش، بررسي وضعيت بازآفريني شهري در كالبد امروزي مجموعه صاحب‌الامر تبريز با توجه به ويژگي‌‌هاي‌ زمينه در راستاي پايداري مجموعه، در قالب ارائه راهكارها خواهد بود. الگوي مفهومي مقاله پيش رو بر اساس روش تحقيق توصيفي تحليلي است و ابتدا با تكيه بر مطالعات كتابخانه‌اي به تبسيط مفهوم زمينه گرايي و استخراج چهار بعد اصلي زمينه گرايي، شامل بعد كالبدي، بعد تاريخي، بعد اجتماعيفرهنگي و بعد زيست‌محيطي و سپس مولفه‌ها و زير مولفه‌هاي مداخله‌گر هر بعد پرداخته و در ادامه پس از تدوين اهداف بازآفريني در سه مقياس كلان، مياني و خرد، بر پايه مطالعات ميداني و ثبت مستقيم به تحليل وضع موجود مجموعه صاحب‌الامر به كمك جدول (swot) پرداخته شده است. آنچه به‌ عنوان نتايج نهايي پژوهش حاضر حاصل گشته است، در برگيرنده روش عملي به‌كارگيري رويكرد زمينه گرايي در مقوله بازآفريني و نيز ارزش و اهميت به‌كارگيري راهكارهاي پيشنهادي در تمامي ابعاد زمينه، به‌ ويژه بعد كالبدي و تاريخي است، زيرا كه دو بعد زيست‌محيطي و اجتماعي فرهنگي از وضعيت نسبتا مطلوبتري برخودار بوده و راهكارهاي پيشنهادي ارائه شده در اين دو بعد بيشتر مورد پردازش مسئولين و مردم قرارگرفته است.

historical contexts of cities, displays a set of teachings in the collective wisdom of human beings throughout history. Hence, the abandonment of the historical sites circumvents the contemporary men from using wisely the past experiences and locating in the path of historical continuity. The necessity of research refers to the value of historical context in Saheb-al-Amr Square as one of the urban spaces of Tabriz in the past.nOn the other hand, the significance relates to the abnormal body of the mentioned work in contemporary age. In this respect, the research’s main purpose is to investigate the state of regeneration in the modern body of Tabriz Saheb-al-Amr collection in terms of the features of the setting and the representation of regeneration strategies. The conceptual model is based on the descriptive-analytical research method and based on library studies in order to explain the concept of contextualization and to extract four major dimensions of contextualism. After regulating the regeneration objectives at three large, medium and small scales based on field study, observation, and direct registration, we analyzed the status quo of Saheb-al-Amr collection by means of SWOT table. In line with the large-scale objective and utilizing the contextualism approach for analyzing the revival condition, the results of the present study consist of the “recommended strategies of revival” in four body-related, historical, socio-cultural and ecological dimensions according to the medium scale and small scale objectives in order finally to achieve a generality on “revival condition” in this collection.