تدوين مدل شادكامي بر اساس ويژگي‌هاي شخصيتي، هوش هيجاني، سبك دلبستگي، فعاليت‌هاي ارادي و ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي

Developing a model of happiness based on personality traits, emotional intelligence, attachment style, voluntary activities and demographic characteristics

احساس شادي نقش مهمي در كيفيت زندگي افراد دارد و يافتن عوامل همبسته با اين احساس اهميت فراواني دارد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل شادكامي بر اساس ويژگي‌هاي شخصيتي، هوش هيجاني، سبك‌هاي دل‌بستگي، فعاليت‌هاي ارادي و ويژگي‌هاي جمعيت­شناختي بود. روش پژوهش توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري شامل 12373 زن شاغل در سازمان‌هاي استان لرستان بود كه تعداد 400 نفر بر اساس فرمول كوكران با روش نمونه‌گيري خوشه­اي چندمرحله­اي انتخاب شد. داده­ها از طريق مقياس شخصيتي نئو، هوش هيجاني شيرينگ، پرسشنامه دل‌بستگي كولينز و ريد، پرسشنامه فعاليت‌هاي ارادي و پرسشنامه شادي آكسفورد جمع­آوري و با استفاده از همبستگي پيرسون و تحليل مسير تحليل گرديد. نتايج نشان داد كه مدل شادكامي از برازش لازم برخوردار است و اثر مستقيم و غيرمستقيم روان رنجوري و اثر مستقيم برون‌گرايي و گشودگي به تجربه بر شادكامي معنادار است (01/0>p). همچنين اثر مستقيم هوش هيجاني و فعاليت‌هاي ارادي و اثر كل سبك‌هاي دل‌بستگي بر شادكامي معنادار است (01/0>p). بين ويژگي‌هاي جمعيت­شناختي و شادكامي رابطه معناداري وجود ندارد (05/0>p). بر اساس يافته­هاي پژوهش مي­توان گفت كه شادكامي مي­تواند از شخصيت، سبك دل‌بستگي، هوش هيجاني و فعاليت­هاي ارادي متأثر شود و مديران سازمان­ها مي­توانند با اولويت قرار دادن و آموزش آن‌ها به ارتقاي شادكامي كاركنان كمك نمايند.

Introduction: The feeling of happiness plays an important role in the quality of life of individuals and the finding of the factors associated with this feeling is important. Therefore, the present study was aimed to develop a model of happiness based on personality traits, emotional intelligence, attachment styles, voluntary activities and demographic characteristics. Method: The research method is descriptive-correlational. The statistical population consisted of 12373 women employed in organizations of Lorestan province. 400 people were selected by stratified random sampling based on Cochran formula. Data were collected through NEO Personality Scale, Shirin Emotional Intelligence, Collins & Reid Attachment Inventory, Voluntary Activities Questionnaire and Oxford Happiness Questionnaire. Pearson correlation and path analysis were used to analyze the data. Results: The results showed that the happiness model had the necessary fit and direct and indirect effects of neuroticism and the direct effect of extraversion and openness on experience was significant on happiness (p<0.01). Also, direct effect of emotional intelligence and voluntary activities and the effect of attachment styles on happiness is significant (p<0.01). There was no significant relationship between demographic characteristics and happiness (p<0.05). Conclusion: According to research findings, happiness can be affected by personality, attachment style, emotional intelligence and voluntary activities, and managers of organizations can help them to increase the happiness of their employees by prioritizing them and teaching them.