سبك زندگي در آموزه هاي امام سجاد (ع) بر اساس روش هاي كاربردي انحراف زدا و فضيلت افزا

Imam Sajad's View on Lifestyle: Acting against Deviations and Promoting Virtues

اصطلاح سبك زندگي براي اولين بار در سال 1908 توسط زيمل در علوم اجتماعي مطرح شد. اين موضوع در دو سطح فردي و اجتماعي مطرح گرديد و شاخصه مهمي براي تشخيص هويت فرد و جامعه محسوب شد. ورود موضوع سبك زندگي به جامعه دانشگاهي ايران آراء موافق و مخالفي را برانگيخت. برخي از نظريه پردازان مسلمان سعي در بومي سازي اين مفهوم نمودند و تلاش كردند با واكاوي ميراث علمي اسلامي و آثار انديشمندان مسلمان، مفاهيم نزديك و مرتبط با آن را بازيابند. ايشان با طرح اصطلاح سبك زندگي اسلامي به توليد متوني در اين زمينه مبادرت ورزيدند. ادبيات بحث در حال نضج و شكوفايي است. مسئله مقاله حاضر آن است كه مؤلفه هاي سبك زندگي در آموزه هاي امام سجاد (ع) چيست؟ اين مقاله با واكاوي آموزه هاي امام سجاد (ع) تلاش دارد مؤلفه هاي سبك زندگي را در اين ميراث بسيار غني كشف نمايد و به غناي ادبيات بحث، بيفزايد. برخي از اين مؤلفه ها در مكتب تربيتي امام سجاد (ع) مانند: مهرورزي، عينيت بخشي به آموزه ها، ايجاد ارتباط مستمر با خدا، به عنوان رو ش هايي كاربردي در انحراف زدايي و فضيلت افزايي مطرح است. روش تحقيق در اين مقاله، توصيفي تحليلي است. شيوه كار اين گونه است كه ابتدا متن صحيفه سجاديه و روايات امام سجاد (ع) بررسي شده، از آيات و ديگر روايات مرتبط با موضوع، به منظور كشف مؤلفه هاي سبك زندگي از آموزه هاي آن حضرت، استفاده شده است.

The term lifestyle was first introduced in social sciences in 1908 by Simmel. This was given individual and social dimensions and was considered as a major index of discerning the individual and social identities. The introduction of lifestyle issue in Iranian academia brought about its pros and cons. Some Muslim theorists tried to localize it and set about finding its associative concepts through investigating Islamic scientific heritage an Muslim scholars' ideas. By focusing on the term Islamic lifestyle, they produced texts in that field. Now, this new discourse is flourishing. The present article is centering upon and elaborating on Imam Sajad's view on lifestyle specifications, with the aim of contributing to the existing literature. Some of the specifications achieved are; compassion, actualizing one's instructions, and maintaining a constant relation with the Supreme God, all as practical methods in acting against deviations and promoting virtues. The research method has been descriptive/ analytical. The procedure includes selecting and analyzing Imam's Sahifa- al Sajadia and sayings, and then profiting from other related Ayas and traditions.