اثربخشي روش درمان حساسيت‌زدايي به واسطه حركات چشم و بازپردازش بر تنظيم شناختي هيجان و اضطراب امتحان دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي روش درماني حساسيت‌زدايي به واسطه حركات چشم و بازپردازش بر تنظيم شناختي هيجان و اضطراب امتحان دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري انجام گرفت. روش پژوهش به شيوه‌ي نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماري پژوهش را كليّه‌ي دانش‌آموزان ناتوان يادگيري شهر اردبيل در نيمه دوم سال 1394 تشكيل مي‌دادند كه از ميان آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، 30 نفر انتخاب و به‌طور تصادفي در گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل ( 15 نفر) جايگزين شدند. شركت‌كنندگان گروه آزمايش، 7 جلسه برنامه درماني حساسيت‌زدايي به واسطه حركات چشم و بازپردازش دريافت نمودند. . براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ي تنظيم شناختي هيجان و پرسشنامه‌ي اضطراب امتحان اسپيلبرگر استفاده شد. داده­ها با روش آماري كوواريانس چندمتغيري مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان داد كه فرضيه‌ي پژوهش مبني بر تأثير برنامه درماني حساسيت‌زدايي به واسطه حركات چشم و بازپردازش بر تنظيم شناختي هيجان و اضطراب امتحان دانش‌آموزان ناتوان يادگيري مورد تائيد قرارگرفته است و دانش‌آموزان ناتواني يادگيري گروه آزمايش نسبت به دانش‌آموزان ناتوان يادگيري گروه كنترل در پس‌آزمون به‌طور معناداري، تنظيم شناختي هيجان منفي و اضطراب امتحان كمتري داشتند. بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه برنامه درماني حساسيت‌زدايي به واسطه حركات چشم و بازپردازش در تنظيم شناختي هيجان و اضطراب امتحان اثربخش است.