تحليل الگوهاي فضايي- مكاني طبقه خلاق در شهرستان‌هاي ايران

نظريه هاي جديد از طبقه خلاق به‌عنوان موتور محركه‌ خلاقيت و به‌تبع آن رشد به ويژه رشد اقتصادي نام مي‌برند. اين پژوهش بر آن است تا با استفاده از ادبيات نظري مربوط به طبقه خلاق، اين مفهوم را در سطح شهرستان‌هاي ايران مورد سنجش قرار دهد و الگوهاي فضايي حاكم بر انتخاب مكاني طبقه خلاق را با استفاده از روش‌هاي تحليل فضايي بررسي كند. براي اين منظور، از شاخص‌هاي خودهمبستگي فضايي در نرم‌افزار GIS استفاده‌ شده است. يافته‌هاي مقاله نشان از ناموزوني پراكندگي طبقه خلاق در ايران دارد. تهران به دليل ايفاي نقش پايتختي، در كنار نظام سياسي تمركزگرا و نظام اقتصادي شبه سرمايه‌داري رانتي در كشور، به مكاني براي جذب و انباشت طبقه خلاق ايران تبديل شده است.