نقش فلسفي دلوز و اسپينوزا در فمينيسم گيليان هووي نقد كتاب دلوزواسپينوزا: رايحه‌ي مسأله‌ي بيان

Philosophical role of Deleuze and Spinoza in Gillian Howie's feminism, on Deleuze and Spinoza: Aura of Expressionism

نقد فلسفي دلوز بر اسپينوزا كه در كتاب اسپينوزا و مسأله‌ي بيان آمده است، اثر بسيار مهمي است زيرا نتايجي كه در آن كتاب به دست آمده‌اند بنيادهايي فراهم مي‌اوردند براي تأملات مابعدالطبيعي بعدي دلوز در باب طبيعت قدرت، بدن، تفاوت و شباهت. دلوز و اسپينوزا، نخستين كتابي است كه به بررسي نظرات فلسفي دلوز مي‌پردازد در جاهايي كه تلاش مي‌كند فلسفه اسپينوزا را ارزيابي كند و استدلال‌هاي وي را در باب مسائلي مانند امر مطلق، فلسفه‌ي ذهن، معرفت‌شناسي و فلسفه‌ي اخلاق و سياست به چالش ‌بكشد. نويسنده اگرچه دلوز را تحسين مي‌كند، با او سر مخالفت دارد و بر آن است كه استدلال‌هاي وي نه تنها به ماترياليسم حذفي و گونه‌اي سياست هابزي مي‌انجامند، بلكه مبهم‌گويي و مبهم‌كردن را رواج مي‌دهند. وي ضمن مخالفت با نظريه‌پردازان فمينيست كه مفاهيم دلوز را راهي براي نجات نظريه‌هاي فمينيستي مي‌دانند، پيشنهاد مي‌كند چرخش به سوي ماركسيسم و نظريه‌ي انتقادي بهترين راهگشاي فمينيسم خواهد بود.

Deleuze's philosophical commentary on Spinoza is a critically important work because its conclusions provide the foundations for Deleuze's later metaphysical speculations on the nature of power, the body, difference and singularities. Deleuze and Spinoza is the first book to examine Deleuze's philosophical assessment of Spinoza and appraise his arguments concerning the Absolute, the philosophy of mind, epistemology and moral and political philosophy. The author respects and disagrees with Deleuze the philosopher and suggests that his arguments not only lead to eliminativism and a Hobbesian politics, but that they also cast a mystifying spell.Opposed to feminist philosophers whofind Deleuze's theories practical for third wave feminism, Gillian Howie propose that a turning to Marxism and critical theory would be an answer.