نقد كتاب Phenomenology and Mysticism

“Phenomenology and Mysticism”

اين جستار، به نقد و بررسي كتاب پديدارشناسي و عرفان اثر آنتوني. جي. استاين­باك (Steinbock.Anthony j) مي ­پردازد. نويسنده در اين كتاب سعي نموده تا بر اساس روش پديدارشناسانه و با كمك گرفتن از مفاهيمي همچون: «بداهت»، «تأويل پديدارشناسي» و «قصديّت»، به تبيين تجارب ديني (religious experiences)، و تجارب عرفاني (mystical experiences)، بپردازد. دغدغه­ ي اصلي استاين­باك، بررسي تعامل و كنُش متقابل بين پديدارشناسي و الهيات است تا بر اين اساس، بين طيف گسترده­ اي از باورهاي ديني و مسائل فلسفي، همچون: «بداهت» (Evidence)، «فرديّت» (selfhood)، و «غيريّت» (otherness)، پيوند و ارتباط برقرار نمايد. اين در حالي است كه تذبذب ديدگاه فكري استاين­باك، عدم قدرت تحليل كافي، تناقض­ گويي و ... موضع­ گيري وي را در اين كتاب سست نموده است. علاوه بر اين، كتاب، داراي اشكالات محتوايي و نگارشي بوده كه اين عدم انسجام، به عنوان نقطه ضعف جدّي تلقّي مي­ گردد

This Article criticizes of the book “Phenomenology and Mysticism” by Anthony J. Steinbock. The Writer has tried to identify religious and mysitical experiences by the use of phenomenological’s style and helping from concepts such as “evidence”, “phenomenologi’s reduction” and “intention”. Steinbock’s main concern is to concider the reaction between the phenomenology and theology to make a connection and relation among the vast range of religious beliefs with philosophical problems such as “evidence”, “selfhood” and “otherness”. This is while that lack of stability in his point of view, inability in sufficient analytic, contradiction in terms and so on, weaken his attitude in this book. Furthermore, this book contain problems in content and writing that is consider as a serious downside.