نقدي بر كتاب عرفان و فلسفه

A critical study of mysticism and philosophy

هدف از بررسي كتاب عرفان و فلسفه اثر والتر ترنس استيس (1967)، نقد و تحليل پيش‌فرض‌ها، خاستگاه و نظريه كتاب در حل تناقض‌آميز بودن تجربه عرفاني در منطق و ذهني يا عيني بودن آن است. كتاب حاضر تجربه عرفاني و عرفان را با ديدگاه تجربه‌گرايي فلسفي و مسائل آن پيوند داده است. تجربه عرفاني در اين اثر، تجربه‌اي فرا عيني و حتا فراذهني و وراي منطق است؛ حال آن‌كه با طرح نظريه منطق فازي پس از استيس امكان بازنگري در اين نتيجه وجود دارد. مغايرت پيش‌فرض‌هاي استيس در امكان درك حقايق توسط عرفان و بناي او بر داشتن نگرش فلسفي نسبت به موضوع و همچنين توجه نامتوازن كتاب در پردازش عمده به سنتهاي عرفاني مسيحي و بودايي در مقايسه با عرفان‌هاي يهودي و اسلامي با توجه به نگرش ذات‌گرايانه استيس و در عين حال تأثيرگذاري متغيرهاي ديگر بر تجربه عرفاني از ديگر نقدهاي وارد بر كتاب پيش رو است.

Critique and analysis of preconception, origin and theory to solve the paradoxical of mystical experience in the logic and subjective or objective this experience are purpose for this study Mysticism and Philosophy by Walter Terence Stace (1967). In this book, mystical experience and mysticism with philosophical empiricism has linked, and mystical experience is beyond the logical understanding, but after Stace when the theory of fuzzy logic proposed, the possibility of revision for this results has provided. Other criticisms leveled against this book are Stace's preconceptions contradiction for possibility to understand the realities of mysticism with his emphasis on having a philosophical attitude towards the subject, also with regard to Stace essentialist attitude and the influence of other variables on mystical experience, unbalanced his attention to main processing to Christian and Buddhist mystical traditions compared with Jewish mysticism and mystical Islam.