بررسي نقش مشاركت مردمي دربهبود عملكرد مديريت بحران فضاي شهري و عوامل موثر بر آن از منظر نظريه مشاركت اجتماعي راجرز در شهر بهشهر

Considering the role of public participation to improve urban crisis management and its effective elements based on Ragers’ public participation theory Case study: Behshar city

گسترش شهر ها و افزايش تدريجي تعداد شهرهاي بزرگ در جهان و تمركز جمعيت و افزايش بهره برداري هاي محيطي و اقتصادي بر بستر شهرها از طرف ديگر، زمينه ساز ايجاد بحران در نواحي شهري شده است. با توجه به اهميت مشاركت مردم در مديريت مطلوب بحران شهري، هدف از انجام اين پژوهش، بررسي نقش مشاركت شهروندان شهر بهشهر در عملكرد مديريت بحران و همچنين عوامل موثر در مشاركت شهروندان و ارائه راهكارهايي در جهت جلب مشاركت شهروندان براي بهبود مديريت بحران مي باشد.روش: در اجراي اين هدف، از روش تحقيق توصيفي تحليلي و پيمايشي استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش، شهروندان شهر بهشهر مي باشند كه بر اساس فرمول كوكران نمونه اي به تعداد 264 نفر سرپرست خانوار به صورت تصادفي انتخاب و اطلاعات به روش اسنادي و ميداني گردآوري شده است و از نرم ا فزار spss جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده گرديد. يافته ها: نتايج حاصل از يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه ميزان ميانگين مشاهده شده ( 11.62) آزمون تي بالاتر از ميانگين مورد انتظار (10) است، به عبارتي نقش مشاركت شهروندان بهشهري در بهبود عملكرد مديريت بحران اين تاثيرگذار بوده است، كه بيشترين نقش موثر در بهبود عملكرد مديريت بحران مربوط به شاخص رضايت ازعملكرد شهرداري و سازمان هاي محلي و مديريت بحران (17.34) و بسترهاي زيرساختي(15.88) است.نتيجه گيري: موفقيت يك برنامه تا اندازه زيادي به نقش مردم و نحوه دخالت آنها در برنامه باز مي گردد و تعيين نيازها، خواسته ها و اولويت بندي برنامه اي و طرح هاي مديريت بحران جز با مشاركت مردم ميسر نيست.

Background and Purpose: The cities expansion and gradual increse the number of metropolises as well as population centralization, incresing the environmental and economical exploitation, have created crisis in urban areas. Considering the importance of public participataion in an ideal crisis management, the purpose of this study is considering the function of public participation of Behshar city in crisis management as well as effective elements in public participation and providing solutions to attract public in order to improve crisis management. Method: In this paper, descriptive-analytical and survey research methodes has been used. The statistical population of the study is citizens of Behshahr city. Based on the Cochran formula, samples of 264 householders were selected randomly; the data were collected by documentary and field study and analyzed by using SPSS software. Findings: The results indicate that the observed average of T test (11.62) is higher than the expected average (10), in other words, the public participation improve crisis management, the most effective role in improving the crisis management is related to the Satisfaction Index of the municipality’s activity, local organizations, crisis management (17.34) and the infrastructure (15.88). Conclusion: The impact of people and their participation may affect widely on success a plan; the determination of the needs, demands, prioritization of the program and crisis management plans is not possible except with the public participation.