كليدواژه :
پهلوي اشكاني , ماني , نيروي روشني , فعاله , منفعله
چكيده فارسي :
در دست‌نويس M2 II از مجموعۀ متون تورفاني، برابر با قطعۀ ac در تقسيم‌بندي موضوعي مري بويس، به دو نيرو اشاره شده است: نيروي روشني و نيروي تاريكي. آندرئاس و هنينگ در ترجمه و تفسير اين قطعه، نيروي روشني را به دو بخش فعاله، كه نجات خواهد يافت، و منفعله كه تا ابد در ظلمت گرفتار خواهد ماند، تقسيم كرده‌اند. با آنكه محققان بعدي در ترجمۀ اين قطعه متأثر از ايشان بوده‌اند، در خصوص نيروي روشني فعال و منفعل يا سكوت كرده و يا به گونه‌اي مبهم بدان اشاره كرده‌اند. ترجمه‌هاي پيشنهادي محققان در موارد متعددي به دليل عدم رعايت نحو كلام، و نيز اعمال تغييراتي در تقسيم‌بندي موضوعي پاراگراف‌هاي كاتب، مبهم است. در اين مقاله نشان خواهيم داد كه: مبحثي تحت عنوان نيروي روشني فعاله و منفعله در كيش ماني وجود ندارد؛ محققان در تصحيح انتقادي متن توجهي به تقسيم‌بندي موضوعي كاتب نداشته‌‌اند؛ ساختار نحوي كلام ساده و روان است و علت ابهام نحوي و معنايي متن را بايد در نوع برداشت محققان جست.
چكيده لاتين :
In M2 II, a fragment of Manichaean Turfan texts, equivalent to the text “ac” according to the subject-matter partition created by Boyce, there are two powers named by Mani as “the Power of Light”, and “the Power of Darkness”. By giving some notes, Andreas and Henning interpreted the Power of Light as an active Power who will gain the eternal salvation, and a passive one that have to stay bogged down in Darkness forever. Though the scholar translations of the text are based on Andreas and Henning’s, they are either quiet about the Powers or some indefinite allusions are just mentioned by them. With making unnecessary changes to the scribe’s paragraphs on the one hand, and paying not much attention to the Parthian syntax rules on the other, the scholars who translated this text did suggest different translations which seem in some cases to be obscure. In this essay these items will be discussed: The idea of the active and passive Powers of Light is in the air; the scholars did not pay attention to the distinct topical divisions appeared in the scribe’s writing system; the scholar’s negative attitude to some syntactical structures is rather responsible for those obscurity.
