عنوان مقاله :
تأثير تمرين هوازي با شدت متوسط با و بدون مصرف عصاره انار بر سطح مالون‌دي‌آلدئيد پلاسمايي زنان مبتلا به ديابت نوع 2
عنوان به زبان ديگر :
Assessment of six weeks moderate-intensity aerobic exercise with and without pomegranate extract consumption effects on plasma malondialdehyde level in adult women with type-2 diabetes
پديد آورندگان :
يارمحمدي، معصومه دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر , محجوب، سليمان دانشگاه علوم پزشكي بابل
كليدواژه :
ديابت , تمرين هوازي , عصاره انار , مالون‌دي‌آلدئيد , استرس اكسايشي
چكيده فارسي :
مقدمه: ديابت نوع 2 اختلال متابوليك مزمن و شايع است كه با افزايش قند خون، مقاومت به انسولين و اختلال عملكرد انسولين همراه است. هدف اين مطالعه بررسي اثر شش هفته تمرين هوازي با شدت متوسط همراه با و بدون مصرف عصاره انار بر سطح مالون‌دي‌الدئيد پلاسمايي در زنان يائسه ديابتي نوع 2 بود.
روش بررسي: در يك مطالعه نيمه تجربي 33 نفر داوطلب از زنان ديابتي يائسه 45 تا 60 سال، به طور تصادفي به چهار گروه كنترل، كنترل-عصاره انار، تمرين و تمرين-عصاره انار تقسيم شدند؛ برنامه تمريني گروه تجربي شامل 6 هفته تمرين هوازي، سه جلسه در هفته و 45دقيقه در هر جلسه بود. قبل و بعد از دوره تمريني در وضعيت ناشتايي نمونه گيري خون از وريد بازويي در حالت نشسته انجام گرفت. اندازه‌گيري مالون‌دي‌آلدئيد به عنوان شاخص پراكسيداسيون ليپيدها به روش اسپكتروفتومتري انجام شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد بيشترين كاهش سطح مالون‌دي‌آلدئيد در گروه تمرين– عصاره انار مشاهده شد (p<0.001). مصرف عصاره انار به تنهايي بر ميزان مالون‌دي‌آلدئيد تأثير معني‌داري نداشت (p=0.067).
بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر به‌نظر مي‌رسد تمرين هوازي منظم به همراه مصرف عصاره انار، بيش از تمرين هوازي و يا مصرف عصاره به تنهايي منجر به كاهش در ميزان پراكسيداسيون ليپيدها و سطح استرس اكسايشي در زنان بزرگسال ديابتي نوع 2 مي‌گردد.
چكيده لاتين :
Background: Type-2 diabetes is a chronic and common disorder that is associated with increased levels of blood sugar, resistance to insulin, and corrupted function of insulin. The aim of this study was to evaluate the effects of six weeks moderate-intensity aerobic exercise with and without consumption of pomegranate extract on plasma malondialdehyde (MDA) level in menopausal women with type-2 diabetes.
Materials and methods: In this semi-experimental study, 33 postmenopausal diabetic women aged between 45 to 60 years and volunteered to participate in the study were randomly divided into four groups including control, control-pomegranate extract, exercise, and pomegranate extract-exercise. Experimental groups performed six weeks aerobic exercise training program, three times a week for at least 45 minutes per session. Before and after the training period in the fasting state (12h) blood samples were collected from the brachial vein in a sitting position. Measurement of plasma MDA as a marker of lipid peroxidation was done using the spectrophotometric method.
Results: Maximum decrease in plasma MDA level was seen in pomegranate extract-exercise group (p<0.001). Consumption of pomegranate extract alone, had no significant effect on the plasma MDA level (p=0.067).
Conclusion: According to the results of this study, it seems that regular aerobic training with pomegranate extract consumption can reduce the lipid peroxidation level and oxidative stress in women with type 2 diabetes compared to other groups.
