بررسي سطح اينترلوكين-6 و سلول‌هاي التهابي ريه پس از اجراي يك دوره تمرينات تناوبي شديد و اقامت در محيط هايپوكسي

Assessment of interleukin-6 level and lung inflammatory cells after high-intensity interval training and stay in hypoxic conditions

مقدمه: به‌نظر مي‌رسد اثر تمرينات ورزشي بر ارتقاي عملكرد جسماني هميشه با تأثيرات مفيد بر ارگان‌هاي داخلي بدن همراه نيست. تاكنون تأثير تمرينات تناوبي شديد و هايپوكسي پس از آن، بر پارانشيم ريه بررسي نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير هايپوكسي مزمن به‌دنبال يك دوره تمرين تناوبي شديد بر ميزان التهاب ريه بود. روش بررسي: 24 سر موش صحرائي نر نژاد ويستار (سن 4 هفته، وزن 4±71 گرم) به‌صورت تصادفي به 4 گروه تقسيم شدند: كنترل 6 هفته (6=n)، تمرين 6 هفته (6=n)، كنترل 9 هفته (6=n) و گروه تعامل تمرين وهايپوكسي (6=n). برنامه تمرين ورزشي (دويدن بر روي نوارگردان) با سرعت 25 متر بر دقيقه شروع و با سرعت 70 متر بر دقيقه در پايان دوره خاتمه پذيرفت. در هر جلسه تمرين، رت‌ها به اجراي 10 تكرار دويدن شديد با مراحل استراحت 2 دقيقه‌اي در بين تكرارها پرداختند و نسبت مرحله كار- استراحت 1 به 2 بود. پس از 6 هفته تمرين تناوبي، رت‌ها در محيط هايپوكسي قرار داده شدند و به مدت3 هفته در آن جا نگهداري شدند. در پايان، جهت انجام آزمايش‌هاي ايمونوهيستوشيميايي و استريولوژي بافت ريه خارج گرديد. يافته‌ها: در گروه تمرين 6 هفته و گروه تعامل تمرين و هايپوكسي، ميزان بافت لنفوئيدي اطراف برونش و برونشول، جمعيت ماكروفاژ و IL-6 نسبت به گروه كنترل افزايش معنادار نشان داد (p<0.05). همچنين پس از 3 هفته قرارگيري در محيط هايپوكسي حجم فت لنفوئيدي اطراف برونش، جمعيت ماكروفاژ (p<0.001) و (IL-6 (p=0.198 نسبت به گروه تمرين 6 هفته افزايش يافت. بحث و نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد يك دوره تمرين تناوبي شديد احتمالاً مي‌تواند بافت ريه را ملتهب كند. همچنين احتمالاً قرارگيري در معرض هايپوكسي مزمن سبب تشديد اثرات التهابي تمرين شديد مي‌شود.

Background: It seems that the effect of training on improving physical performance is not always associated with beneficial effects on internal organs. So far, the effects of high-intensity interval training and subsequent exposure to hypoxia have not been investigated on lung parenchyma. The purpose of this study was to investigate the effects of chronic hypoxia followed by high-intensity interval training on amount of lung inflammation. Materials and method: Totally, 24 male Wistar rats (four weeks old, 71±4 gr) were randomly divided into four groups: 6-week control group (n=6), 6-week exercise group (n=6), 9-week control group (n=6), and exercises-hypoxia group (n=6). A training program (running on treadmill) was started with 25 meters per minute and was finished with 70 meters per minute. In each training session, rats performed the intense activity with 10 repetition times and two minutes of rest. The work to rest ratio was 1:2. After six weeks of interval training, rats were kept in a hypoxic chamber for three weeks. At the end, lung tissues extracted for stereological and immunohistochemistry analyses. Results: Both 6-weeks exercise and exercise-hypoxia groups indicated a significant increase in bronchus-associated lymphoid tissue (BALT), macrophage population and, IL-6 compared to the control group (p<0.05). Also, after three weeks of exposure to hypoxic conditions, BALT volume, macrophage population (p<0.05), and IL-6 (p=0.198) increased compared to 6-week exercise group. Conclusion: It seems a period of high-intensity interval training could possibly inflamed lung tissue. In addition, chronic hypoxia conditions may aggravate the inflammatory effects of intense exercise.